পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৮৪

৭ গুহ যোগলৈ। 509 জানো যি শাস্ত্ৰ অব দ্য কিন্তু যয় দৈহিক ৪৫ পাতক স্নাবী স্ববলৈ বেচা ইদ্মাচ্ছে। য যি কৰে তাক মনন ও কিয়নো ময় যিহকে ভাল ও ভান কৰোঁ কিন্তু বিহকে নিও তাকে ৪২ কৰে। এয়েৰেই যেয়ে যে ঐনীয় কৰ্ম . ন হয় তাকে যেদি কৰো তেবে শাস্ত্ৰ ভাল এই ৪৭ পাশ ময় দিযে। এইহেতু এই কৰ্ম যি কৰে সেয়ে ময় নো হোঁ কিন্তু মোৰ মাজত্ব কাণ ৪৮ ডকু। কিয়নো ময় জানে মোৰ মাজ ঘূৰ্ণ যো শত্ৰীৰ মাজও কোনো ভাল্ বেহালি নে?ীকে কিয়নো এয়া কৰা যোতে ওপণ, ঘাচে কিন্তু যেয়ে ১৯ ভাল জাৰে সিছি কত্ৰিব সামথ্য ময় নও। কিয়নো যি কৰ্ম্ম মায় কৰিব ফেলো তা ময় ল কৰো কিন্তু ২০ যি কুকৰ্ম কৰিব নো মেজো তাক যয় কৰে। এই হেতুক যিহ ময় কৰিব নো ফোতিজা তাকে যেদি কৰে তেবে তা যি কৰে সি মায় নোহো কিন্তু মোৰ ২৫ মাজত্ব থাকা পাক। এযেৰেই ময় এলে সশস্ত্ৰ পাইজে কি যেতিয়া সৰ্ম্ম কৰি তেল (তেতিয়া ২২ ক্ষক মোৰ ওচৰ, সৎ হয়। কিয়নো ঘভী ত্তৰ পুৰুষৰ ঘৰে ময় শ্বৰৰ শাস্ত্ৰ তুম্ভ ২৩ জইঘাসে। কিন্তু মোৰ মনস্থ শাস্ত্ৰ বিক যাদু কবি 'দ্বাৰু মোৰু গ্ৰাপে গ্ৰন্থ পাতপ শাস্ৰাবীনকাৰী ঘান্ এক শাস্ত্ৰ সয় পোন্ দ্য ১৪ ছোবলৈ পাও? হায় মনস্তাপী মাৱ যি হয়।