পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৮২

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

৭ সপ্তম পন্ধু ৰোমলৈ 507 লাক পাতক্ষপৰ যুৎ স্মাৰু ঔম্বৰৰ সেৱকিয়া ইলে তোমোলাক লৈ গুনাহ্ কাৰণ ঘৰু শেহ ২৩ গ্ৰলন্ত গ্ৰযু ঘটে। কিয়নো পতক বেচ মৃত্যু কিন্তু শ্বৰৰ যি দান্ সেয়ে ঘুমান্ যিশু ভৈ দোয়ায় ঘন ঘাঘু ঘাচে। পৰ্ব ময় শাস্ত্ৰ, পৰ্ণ, মানুহৎ আয়াকে ও ভা, হে ৭ তোমোলাকে নে জানানে যেতদিন শস্থ জী থাকে তে ২ তেদি তেও বিপভ্য মানুহৰ ওপৰৎ ঘাট। কিয় নে যি তিৰোত মানুহু গিৰিযক গ্লাচ গজিয়ে যেতে দিন্ জীয়ায় যাকে ভে ত দিন্ শাৰ বৰুেৰে নেই তিৰী ঘাপোন গিৰিয়েকে সৈতে বলি দ্যাচে কিন্তু গিৰিয়ে যৰিলে সি ৰিয়েকৰ সুস্থ বা ৩ পৰা মুৎ ঘাচে। এয়েৰেই গিৰিয়েৰু জীয়ায় থাকা যেদি ঘা কোনো পুৰুষে সৈতে তাই বিয়া হয় তেবে বেশ্যা বুলি পুথাৎ হয় কিন্তু গিৰিয়ে যৰিলে যি তিৰী সেই শাস্ত্ৰ বাৰুপৰা মুক্ত হয় তাতে যেদি ঘৰু কোনো সৈতে তাইৰ বিয়া হয় ভেবে ৪ বেশ ন হয়। এই নিমিত্তে হেযোৰ ভায়ই তই ঘনে সৈতে বিবাহিত হে স্থ6ৎ যি মৃত্যু বা ওহে তেঁৰে সৈতে আৰু ঘামি জ্বশ্ব

  • পুত লৈ বৰা এই কাৰণে তোলো হ

৫ দেহৰু দোয়ায় শাক পতি মৰা ইচ। কিয়নো যেতিয়া গ্ৰামি শৰীৰাৱলম্বী ঘছিলো সেই কাল 1 তাৰ প্ৰতি ওজাবলৈ শাস্তুতে সিন্ধু পাপা