পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৬৭

494 * { দ্বিতীয় পৰ্ব ৰেমিশলৈ। কৰা দিনলৈকে পোনাৰ টন্ সুননুতপ? মনৰ 38 নিচিন ঘণনালৈ যাওঁ ওঁ চচানে। কিয়নো ঐশ্বৰে ১২ সৈতে পক্ষপাত ন হয়। যি দিনা য়িপ্ত 2ীভ দোৱা ", ব্যয় বৃশ্বিৰে শুভবাৰ্তায় নিচিনাকৈ মানুহ 5, ১৩ কুমুৰ শো কৰিব সেই দিন। যিবিলাকে শাস্ত্ৰ " বক্তি হৃই ণণ কৰিছে সেইবিলায বিনা শস্য - এক্তি ৰূব গ্ৰাৰু যিক্তিলাকে প্ৰাপ্ত ই পাতক ১৪ কহিছে সেইবিলাক শো শত্ৰ মতে দ্ৰব। কিয়নো শস্ত্ৰ ৱগী সকল পৰমথি পেগ ন হয় কিন্তু ১৫ শস্যচাৰী সৰু পৰমাক টুলি পাহৰ। যিবি লাকৰ শাস্ত্ৰ নায় এনে যি স্নান্যদেশী মানুহ সিহঁত ১৬ যেতিয়া পোনা বাৰে শাস্ত্ৰ মতে কব, কহে তেতিয়া নিতে গোন' মালতে লে2 শাৰ কম্ম প্ৰেীচিক্ কৰিলে ঘৰু সিহঁতৰ মন যা কৰি সিহঁতৰ মন ঘন্যেন্যে দায় বা হেতুবাদ কৰিলে শাক্ত ন ই ঘাপোনাৰ শস্ত্ৰ গ্লানি ১৭ হয়। দেথা তুমি য়িদী দ্বাৰু শাস্ত্ৰতো বিশ্বা কৰিা গ্ৰাৰু ময় ঐশ্বৰৰ গ্ৰনুগ্ৰহী এই দম্ভ কথা ৪৮ কৈ ঘৰু শাজানী হৃই তেঁওৰ মনোভিলপিতে জানিচা ঘৰু ঘQযু কাৰ্য বিবেচনা কৰিচা ঘাৰু ৪৯ গুলি। মানুহম্ প দেওৰা এৰৎ থকাবিলা ফৰ পহৰ ঘয়িনবিলাকৰ স্থাব্যাপক লৰাহঁত ২৬ শিৰে দুইদ্যা দ্বাৰু জানহে শাহে লতা