পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৬৬

২ দ্বিতীয় পৰ্ব ষোমললৈ। 498 ৩ তে সঙহয়। এই হেতুক হে শোবাৰু মানুহ যি কোনো হাৰ ততলৈ উঁতৰ কৰাৰ বাট ন হয় কিয়নো তুয় শোবেৰে ঘনকু জগত্ৰিয়া কৰি সেই কথাতে ঘুপেনাকে দ্ৰোহী কৰি যি হেতুক হে ৪ শোবাৰু ভয় ঘানি সেই কৰx কচিছ। কিন্তু এনে কমবিলাক বিৰুদু ঐশ্বৰৰ যি শো মেয়ে সতানুসাৰে স্নাচে যেন সাকু ঘফ্ৰি জানো। ৫ হে মানুহ তয় এনে কৰকৰাবলা শোব কৰি ঘানি যেদি সেই বন্ কৰ তেবে তয় জ্বশ্বৰৰ শোবৰুপ যা পায় তীকি যে ঐকে নিশ্চয় ১ কচি নে। বা খৃশ্বৰৰ মায় তো মন পালা। বলৈ ওদয় তয় ঈয়াকে নেজানি তেঁওৰ হেপাক ৭ বনকে স্বেয়কে বকা সহিতৃকে অতিকি- ৮ কহিচ নে। যিবিলাকে সহিঃ হৃই নিতে ফৰ্ম কবেই যোক্ষকে সৎকাৰকে তাকে বিমাৰে সেইবিলাক ঘন ঘয়ু কিন্তু যিবিল বিবাদী সত্তাকে নে মানে কিন্তু ঘুফ কৰ্ম্ম মানে ঘি দীকে ঘাদি কৰি ঘন্য দেশী যিমান কৰ্মকাৰী ৯ সিহঁতক্ তাড়না atদুঃ2 যাতনা মুহ। কিন্তু ৰিহৃদীকে গণীককে আদি কৰি দ্বাৰু যিমান্ সুকম কাৰী মানুহ সিবিলাকক মুফতি কা স্কুল ৪০ ক মহল এনেকৈ সদৌকে সুক্ষ্ম হল দিব এনে যি জ্বশ্বৰ তুমি তেঁওৰু মই সুকণ শোধ পৌচিহ্ন