পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৫৬

২৭ সপ্তবিংশতি ক্বাচনী কর্ম 483 মানুহে ভবিলে বোলে হো " টোপৰিৰ ওচৰ ২৮ চণিল। এই হেতু চিচা পেলায় কড়ি বা সুদ পানি পলে পচে গ্রাফ কিছু দূৰৈ লৈ গৈ কিও চিং ২৯ (গলায় পোৰ বা লে'। তেতিয়া জামে কোনাে শিলা, পড়ে ঔয়াহ্নে ভাবি নিবিলাকে নৱৰ হিল চাবি। লগৰ পেলায় পূহ, ৩০ ভুল গুপেক্ষা কৰিলে। কিন্তু নাবৰ মানুহ বিলাকে নৱ পৰা লৰ পেলাব চলে নাৱা সাৰ ন্যায় না এfতু পলাৰলৈ ওয ৩৪ কৰিলে। সেই কালি পলে তেমদাৰতে চিহি ততে কলে ঐই যেদি না নে কে তেৰে ৩২ তােমােলাক্ নিস্তাৰ জ্বৰ নোৱাৰি । তেতিয়া চি ৩৩ পাহীতে নাৱৰ জৰু কাটি তা এড়ি দিলে। তাৰ পাঁচ দিন দুইঘাহেতেই পাণ্ডলে কিছু বিলৈ সেইবিলাক মানুহক ঘাদেশ কৰি কলে যেতিয়াবে ৩৪ পৰা তােমোলাকে একো নাে বােলঘেনে ঘাচা তাৰে আজি দৈবা দিন হল এই হেতু তোমােলা ক ময় কাবৌ কৰে তোফেলাকে কিছু সেৱা কিয়নাে এয়ে তোমোলাকৰ সুসৰ নিমিত্তে কিয়নাে ৩৫ তােমোলাকৰ একালি চুলিৱে বিনাশ নস্কর। তেঁও এয়াকে কৈ পি লৈ সিবিলাকৰ এটাইৰে ষ্মীতে শ্বৰ সুতি কৰি তাকে ভাড়ি যাবলৈ ধৰিলে। ৩৬ তাতে সিবিলাকে এটয়ে স্মাশ্বাস পায় কিছু থালে। উঃ স্মৰ গ্লামি নাৱত এটায়ে সৈড়ে দুশ সন্ততি গ্নে