পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৪৯

476 ২৬ ঘতৃবি সতি পূৰ্ব ৰতনীৰ কৰ্ম। পোনাহ্ ঘাগ যে ঘঞ্জি ময় কৰে এয়ে যেৰ ও ৰ! ভা! কিয়নো যিবিলাক কাৰ্য হাৰু যিদী সূত মাতা- ঘাছে এইবিলাকৎ ঘানি নিন স্থাচে প্ৰয়াত ছানি ধৈৰ্য্য বৰি মেৰি কম শুনে ও যে যায় এই পান কৰে। লৰালৰপৰা মোৰ যিবিলা ঘৰ মোৰ দেশী মানুহ মাজ- শিলচু স্থাইে ঘাঁচিল সেই সমস্ত গ্ৰন্থ ৫ যিদীঘঁড়ে জমে। য়ি ঘদিৰেপৰা মো শুন লে সিহঁতে যেদি মাদিব তেবে ময় ঘাদিৱেপৰা সুমা বৰমৰু যাৎ কৰ্ম ঘড়ি সাবান কণে মতীয়া যিবিলা জয় সিহঁতৰ নিশ্চিত ময়ো মহাবিশি ৬ হঁতৰ মতিয়া দিলো.! স্থাৰু যি ঘীকাৰ শ্বৰে ঘম পিত্ৰাদি গ্ৰা®, বৰিলে তাৰে হল শাৰ নিমিত্তে য! এতিয়া শোবৎ যিয় হে। ৭ সেই ঘীকাৰৰ তল্ পাবলৈ ঘৰ বাৰে বাহে বান্দিৱা তুণক নিতুে ভজন কৰি আশা কৰে হে গ্ৰাণি ৰাজা সেই ঘাত যয় হিদীহঁতৰ ৮ পৰা নুধবদী ই'ছে। শ্বৰে যি যত যাই বিলাক তুলিব গ্ৰাপোল এয়ন নভীয় বল ১ বুলি মানে নে। যিশু নাজৰণৰ নামৰ বিপক্ষে ভালেল ক্যয যয় কৰিবল যেন এয়াকু ময় ৪৩ সেই নিশ্চয় কৰিছিলো। ভাকো, ময় ৰিশাল মৎ কৰিলো স্নাৰু প্ৰধান ৰোহিতৰৰ ভাব