পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৩৪

২২ চুৰি শতি' পৰ্ব পানীয়। 461 প্ৰলৰ চাতৰ পিতৃ-লাবিলাকৰ শাৰ যি ঘড়ি গুৰু মৎ সেই মতো শি2 এক য়িদ্ধদী মা যেনেকৈ (ডামোল সঞ্চলে ঘূজি ঐশ্বৰ পতি তাশি ই ময়ে। সেই ডেনে 'চিলে। ৪ গ্ৰক পুৰুছ ত্ৰিহী বালি বন্দিশাল, থৈ যায় মৃত্যু ৫ লৈ এই পণ বিপক্ষ হলো। যত ৰেতিৰে বঙ্ক লোক বিলাকহে মেলেই মোৰ ঐ লাকী সিৰি লাকৰা যায় ভুভূবিল ত হচাযe, Hয় দয়া শেফু, যি বিলাক বলি, ভূল নিড় গজ বলৈ ১ যিলয়লৈ নিবলৈ ওলক কে? মুক এমে হ য , মোশেৰ ও শুভ হ'ল, দুপৰীয়া বেলি ২, এ মহতি গ + ত মোৰ চাৰি ওলে দুৰ্গ" পেচিক হত্ তাতে যয় ৭ মাংfee পড়িছে শওলা হে শওলা মোলৈ বিফতা কিয় ৮ কৰা এই ফ27) কে এক হ ম শুনিলো। তাতে যায় সমিধান্য দিনে। হে প্ৰভু ছালি কেন তেও বুলিলে তুমি যালৈ দিপঙ্ক কৰিছ এলে ঘি যিশু না ৯ তাৰে তেৱেই-ময়। যে লা মানুহবিলাকে সেই দীণিতি দে{িলে ভয়াৰ ফুল হয় কিন্তু যি জন ১০ মে 2t| ফলে তেও গবদ গুলিলে। ময় ফুলিলে। হে হুম! কি কৰি প্ৰভূত্ৰ যে ফলে তুমি ৬০ দশেলৈ যোৱা ভাতে ভূমি কৰিবলৈ নি িযি কৰ্ম নেই। এইকে তাতে ৪১ মে ঘ) কোৱা যায়। ক্স হলেই মীণি