পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪৩১

২১ একবিংশতি' প ={লী কম। ২০ মঙ্গল কৰি কলে। লিলিকে কাশি কৃষক সুতি হিলে' ' জাৰু তেও ইলিলে হে' ভাঃ যিদীহভৰ যাজ বি কেইস্থেত। মহিন্থে পড়ীয়ায় জয়া তুমি ২৪ দেtি S! বেস্ট হেবিলায় শাস্ত্ৰ, বৰ ব্য। দ্যা তোমাৰ ওই বতৰা সিহঁতে সুনিছে যি তুমি নাই ভৰ সুৰতৰ ঘাচ ৰ মতে পুষা চিৎ লিকৈ গম্য দেশীয়ত মাজ, কি এট; দ্বিদীতকে ২২ মোশহুকে তিদিলৈ শি2"ইস! (ভবে ওয়ৰ কি ৰ পূজা ক্ষ্যাপা টেt}য় গ্ৰহিব কিয়লা তোৰে গা স্থ। বাৰা সিহঁতে ৪ানবকে পাৰ। ২৩ ঐয়েহেই ঘাম তোম। যিস্থকে কঁও তাকে কৰা যিধি লাক এক ভুত গ্ৰেট এলে মা এ&েr চাত্ৰি। ১৪ 6ে এই হেতু ভোমাৰ যি ক'H নিতে খলিছে সেয়ে এফোন হয় কিন্তু তুমি বঁৱহাৰ যতে পুৰ্ত্তি শা যানা জয়'ফে এয়ে জানিবলৈ সিহঁত লোৱা আৰু ক্ষ্মপানকে পবিত্ৰ ত্ৰা মুৰ ৰুৱাৰু ২৫ Aষচ সিহঁতে নৈভে কৰা। দেৱতাৰ সনদ গাৰু তেল আৰু Bেচোদি মৰা বস্তু দ্বাৰু Fশ্ৰীম ভিয়া কৰা ব্যতিৰে গুয়াৰ একো নেয়নিৰলৈ আমি দেশীয় সাতি মানুহলৈ লেছি নিপল ৭৬ কৰিছে। তেতিয়া পলে সেই মানুহক ললে গ্ৰক শচ দিন। পবিত্ৰ ৰূই সেটেপতি ও সৰ্গ ফালৈকে পবিত্ৰ কান্ দিন পূৰ হয় যে ওয়াকে অনাৰলৈ নিবিলাকে নৈভে মন্দিৰও শেয়ালৈ।