পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪১৫

442 ৪৭ সপ্তদশ পচনী কৰ্মক নিশ্বাদু এটাই বস্তু এটাই মানুহ দিয়ে এই খুেজুক তেঁওৰ কোনো ৰেহনি নাইকিয়া হলে যেনে হল হেডে তেনেকৈ তেঁও মানুহৰু হাতেৰে দিয়া বেহ ২৬ নিৰে পূজিৎ ন হয়। ঘৰ ষ্মাম কাৰেপৰা ৰি লান হয় সেয়ে ৰুণ কিয়নো তেও যাজতে ২৭ গ্ৰামি জীয়ে ঘহযোৱাও কৰি থাকে। এই হেতুক মান্নহে কোনো ৰূপে যেদি পিয়াই। তেও পাৰ খোজে তেবে তেঁও বিচাৰিবলৈ পৃথিবীৰ সুৰু ওপৰ কিবলৈ ওে এ ভেজপৰা এটাই জাতি ২৮ মানুহ সুজিছে। ঘৰু ঘাগেই নিৰুপ কৰ কালকো গেটেপতি বসতি সীমাকে নিয়ম্ কৰিছে যেনেকৈ অহঁতৰ মাজৰ কোনো কবি। ঘুমি ২১ তেঁও বউহ ইয়াক কৈছে। এই হেতুক দ্বাযি শ্বষৰ বহি যেছি হে ডেবে যাহৰ ছুিকে জানৰে দাৱাৰায় না সোনেইবা ৰূপেইৰ গিল নিচিনাকৈ খৃস্থ হয় এনেকৈ সি ভাবিব বৃদ্ধি ন 0 হয়। খৃশ্ব এই স্থান কাল দেrিও নে দেখা নিচিনা কৰিলে কিন্তু এতিয়া সকলে হাইৎ এটাই ৩১ মাৰহকে মন্ পাল'টাবলৈ গ্লা দিয়ে। ফিনো যি ক গ্লানি নিযোজন্ ঋহিছে সেই পুৰুৰ দোৱাৰা যিহতে পৰা ৰুপে বুদ্ধ থাকা পুজা, শো? কৰিৰ এনে এক দিন তেও নিফ ফন্ত্ৰিচে, গ্ৰাহ্ন ভেও মূহুৰণৰ তুলি তেও ঔয়া বিজ্ঞ পযল টাইৰুে দিছে।