পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪১৩

৪৭ সউদশ মাঠনী কৰ্ম- সুয়তি কিয়নো সিৰিলাকে মন ৰায় সৈতে সেই ফ{} হি কৰিলে গ্লা এই দও তাৰ নিচিনা হয় কি ন হয় ৩ইয়াকে জানিবলৈ ধৰ্ম্মদি নিতৌং ৪। চায়। কৰিলে? এই হেতুক সিবিলাকৰ মাজৰ ইস্ক মানুহে গ্ৰান্তিক কৰিলে স্নাক কি মৰ্যাতী তিতে মানুহ গ্ৰ্যাক ঘে| ল ন হয়। কিন্তু 33 ৰেৰেয়া পলষ মুসে ঈশ্বৰৰ যি কেৱা +ৈড়ি লৈলোনীকাৰ যিদীহঁতে জয়াকে জানি ভালুৈফে ঘাহি লোকবিলাকক যন্ কহিল্।ে তে ৪৪ তিয়! নাৰলৈ যেনেকৈ যায় ভায়েক সৰুলে তেনে কৈপাল পাহয়ায় দিলে কিন্তু শীলাসে তিমোতি য়সে নেই যাইতে কি। ৪৫ যিবিলাফে পাল বাট দেকলে সেইবিলাকে তেও গ্লাভেনলৈ লৈ গন্ পচে শীলাসে তিমো ভিয়সে কৈ তেঁওৰ এন্তে ঘহি ওয়াকে ১৬ ববলৈ গজা পায় সিবিলকে বিদায় পলে। দলে লিলিকলৈ ঘৰতেনশীতে ঘপেক্ষা কৰি। সেই নাৰ দৰ দেৱৰ বশবৰ্য হয় ঐয়াকে দে&ি ভেও ৪ ঘন স্থানে জৎ বড় গুণ কৰা। এই হেতু তেঁও দিনগণ যিদীহঁতকে সুমতি মন্ত্ৰ হকে বজাৰৎ সিৰিলা যেইবিলাককে দে দিলে সিহঁতেসৈতে দিনে বিবাদ বিবাদি কৰিলে। ৮ কিন্তু এপিৰীয়ে স্যাইক মতিয়া কেতটি ভgoায্যে তেৰুে মৈত বিৰোব লালে ষ্ময় কোনো কোলে