পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৪০৪

৪৫ পঞ্চদশ শৰ্ব শাচনী কৰ্ম ~~ 484 ত্ব ক}{ও ইয়াৰ লড়ে মিলি েসেই স্কুড়ে এই লে। আছে সকলো কৰ্ম কৰে যি যিহে ও কয় ৪৬ ৩য় পাচে ময় ওত ঘহি স্থাৰু দাদ যি ঘৰ পড়ি গ্ৰাচ্ছে তাকে সাজি। ঘৰু গুৱশে যাচ্ছে ঘি দেশৰ যাত্ৰহৎ মোহ মায কয় সিহঁতেও খ্ৰিস্থ ৪৭ হা বিচাহিবলৈ যয় ওভতি ঘাহিম স্নাক্ত তেঁওৰ ভদ। সাজি ষ্মা আঙ্কে zিয় সূৰ্য। ভি ১৮ ঋদিবেণৰ খ্ৰীশ্বৰৰ সকলো কা তেঁওৰ ওচৎ, ১৯ জুলা যায়। এই হেতু যিবিলা না দেশী বিলাকৰ মাজা খৃস্থৰৰ ফলিয়া জুইচে সে ২০ বিলাক দু নি দিবলৈ কিন্তু দেবতাৰ ফৰ্ম্ম কুণ সুচি ব্যভিচাৰ টেটু চেপ দি মৰা বস্তু তেজ এই বিলাক সিহঁতে ভিয়াটিবলৈ সিহঁতৰতলৈ ওয়াকে লেখিবলৈ ময় মুক্তি দিয়ে। কিয়নো যোশহৰ ২৪ থি? “তি শাবত সিহঁত দিন পচা হল ফিক্তি লাকে তাকে কী কৰে এনে মানুহ ঘৱণ নীৰে পতি গ্ৰামে। ২২ ভেতুিয়া ঘাপো মৰপৰা মনস্ত মানুহক বাপ বাবে শালৰে সৈতে ঘনিয়োগলৈ পৰিবলৈ পাচনীবিলাকে বৃদ্ধবিলাকে সকলো মগুলিও ভুক্ত ২৩ গ্ৰাছিল। এই হেতু ভয়বিলাকৰ মাল দুপী মানুহ ঘ?t= ঘ ঙনাম বাবা এনে যি, য়িদাহ তেঁওকে শীলসকে যুণ্ড ফস্ত্ৰি নিৰিলৰ দোৱাৰ এই লেন্ পঠিয়ালে।