পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৯৮

425 ১৩ ত্ৰয়োদশ পৰ্থ পাচনী কা— "ওঁ ভালেয়া যিদী যিদীৰ মাৰী নৱবিলাকে পলে বাৰ্গবাৰ পিছৎ সিকিলাকে সিবিলা ফৎ কৈ শ্বৰ ঘৰুহ স্ত্ৰি, জুইৰবলৈ প্যাদেশ কৰিলে।-২ ৪৪ তাতে পচে শাবতবৰ ভালেমা ন , ৪ কথা শুনিবলৈ চাপিন্থি। কিন্তু যিদীহঁতে জুস দে&ি থিয়ালেৰে ভৰ ঘছিল, স্থাৰু পঙলে হিং ফলে তাৰে বিপৰী কথা কৈ গ্লাৰু বিকনি কবি ৪৬ তেঁওক নিবে কৰিলে। তেতিয়া পাওলে বাৰ্ণবাৰ লিভয় ই এই বাক্য বুলিলে ঐশ্বৰ কথা তোমো লা ঘাস পথমতে কৰ লগা হল্ কিন্তু তোযে লোকে তাকে নিল কৰি ঘাপোনাকে ঘুনন্ত জীৰ ন যোl মন কৰিলা দে ঘাযি ঘন্ি ৪৭ দেশীলৈ ৮ ওভোৰ্তও। কিয়নো পুত্ৰ গ্লাস কুহি আমাৎ কৈছে তুমি দৃথিবীৰ সীমালৈকে ভাৰণ নিমিত্তে লৈ যায় তোমাক ঘঁনা দেশী মানুহ ৪৮ পহৰ ৰুপে নিযোজন্ কৰিছো। ঘন্য দেশী মানুহে অয়াকে শুনি ওসি ই প্ৰভুৰ ক শাঘা কহিলে 'আৰু যেতে মানুহে ঘন পত্ৰমযু পাবলগ ৪৯ নিয়োজন ঘছিল তেতেক মানুহে গতিয়ালে। গ্ৰাহ্ন • পভৰ কথা সেই সব দেশ বিয়াপি কিন্তু যুিহৃদ বিলাকে কেভেন্টি ভকতিয়া বড় তিৰোতা মাহক লগত্ৰ পবান মানুহবিলাকে গ্ৰালোড়ি কুত্ৰি পাও