পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৯৭

494 ৪৩ এয়দ শৰু পাচনী কৰ্ম-২ ৩৫ যাক যয় দিই। ঈয়ালৈকে উেও ঘাই এই কয় ডোমা বয় ব্যক্তিক কয় দেখিবলৈ তুমি নি ৩১ দি। কিয়নো দাওদে যেতিয়া দৃশ্বৰ জ্ঞানুসাৰে আমি জীয়াই থকাতে কম পূহ কৰিছি তেতিয়া টোপনিভে পড়ি স্থাপনা ণি বৰ্ণেসৈতে একে লগ ৩৭ ই স্কুল দোলে। কিন্তু যাকে শ্বৰে তুলিলে ঙেও এটি ফয়ে নে দেছিলে। এই হেতুক হে ৩৮ মনুষ্যবিলাক ভায়বিলা এই যাত্ৰ দোৱাৰায় তামোলাকৰ ঘাস পাও* &ণ্ড কীৰ্ত্তন কৰা ৩৯ গৈছে। ঘৰু যেয়ে ওকে পতিয়া সেয়ে যিকি লাক্ দোষৰপৰা যোশহৰ বিধানে ৰুৰ্মেৰে নিৰ্দ্দোমী ৪ ক ব নোৱাৰে সেই বিলাপৰ নিৰ্দোষী যি স্থয় তোমোলক ঘাগ জয়াকে জনো ৪১ ঘওঁক।, এই হেতুক হে ঐভিঞ্চিৎ-ফাবিলাক ভোমোলাকে দেথা ঘা বিস্ময় যনি বিনা হোয়া কিয়নো যি কী কোনো ডোমেলা ফুলেও তোমোলাকে ন পতিয়া এনে কম তোমোলাক সময় ময় কবিয এই যি স্কু গ্ৰহ বাক্য লেখা ঘাজে সেয়ে জানো পচে তোলো লাগে ইয়ালৈকে সাবধান হোৱা। যুিদীবিলাকে সিলগ এতি গলিৎ ঘান দেশ? বিলাকে, এই কথা সিবিলাক ঘুমি শাৰত হিয়াৰ প্ৰয়াকে পাইনা কৰিলে। মগুলি ভাগিল