পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৯৪

৪৩ ত্ৰয়োদশ শৰ্ব শালী কৰ্ম্ম। ৯ , বিঘ্ন কৰিলে। তেতিয়া যাক পল খেলে এনে যি শাল তেঁব্ৰেই বৰ্মৰে ভৰপূৰ স্নাই তেঁওলৈ একেবেই চায় তুলিলে হেৰ জান স্কুল লেৰে ভৰ শয়তানৰ ভেকু এটাই পৰম?f শত্ৰু ভয় ডু পেন্ বাট বেঁকা কৰিবলৈ নে নে। $$ এই হেতুক দেয়। এতিয়া শ্বৰ হাত তাৰ ওপৰত প্যাচে তাতে ভয় লা স্কুবি কিছু কাললৈকে সৰ্য্য দেৰিলৈ সে পাব। ভাভে তেতিক্ষণে এ বলি এৰে তাৰ ওপ- পড়ি সি ৰাতে কোনো তাৰ হাভও ধৰি বাট দেৱবলৈ মানুহ বিচাৰিলে। ১ তেতিয়া দেবিপতি। তাকে দেথি ভু শিনীতে সুদু দেঠি” পতিয়ালে। শাচে গণ্ডলে তেঁও লগ মাহে পxে এটি Fলয়ৰ পগালৈ ঘাহিল কিন্তু যোহনে সিবিলাক ৪৪ এতুি যিশালমলৈ উভতিল। পাচে সিবিলকে এতি পিসিদিয়া গ্ৰায়োফৎহৰৈ ঘা শাৰু ৪৫ ভ সিন শোমা, স্বহিন্। তেতিয়া বিবান কে আচাৰ্য্য বাকাকে পছৰ পাচ দিন ঘৰিকাৰ বিলাকে সিবিলাকৰ ওচৰলৈ মানুহ পত্ৰিয়ায় কোৱা লে হে মনুষ্যবিলাক ভায়বিলাক পূজা ওপদেশ ah যদি ভোলা লগৎ কিবা গ্ৰাচে ভেষে কোৱ। তেতিয়া পাওলে যিয় হৃই হাটা ত্ৰি ফলে হে যিশৰত্ৰলীয়া মানুহবিলাক মি যি বৃহলৈ ৪৭ ভয় কৰে তোমোলাকে মন দিয়া। এই যিৰ