পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৯০

৪২ দ্বাদশ পৰ্ব পচনা কৰ। ৩ আয়াডে যিদীবিলাকে সন্তোষপালে উয়াকে দূa পিতৃৰকো বৰিবলৈ ওয়ি কৰিলে সেই ফাল বেই ৪ যি ণি বৰ দিল হল। তেতিয়া তেও উেক বৰি বন্দী কৰিলে ঘা পেসমৰ পচে কে মানুহৰ ঘাগলৈ উলিয়াবলৈ মন কৰি চাৰ ৫ পিপাহী তেঁওৰ লগৰ দিলে। এই হেতুক শিত ব্ৰ বন্দীশাল থেৰা হল ফি জ্বশ্বৰ তেওৰ ঘূৰ্থে সকলো মলিৱে দায় পৃথা কয় ছেৰেদে যেতিয়া তেঁওক বাজ ওলিয়াবলৈ মন কৰিলে সেই ৰাতি পিত হয় চিপাহী মাজহ্ ছুফু লোহাৰে বৰুিৎ জাইগুই দ্যাছিল ঘৰুপৰিয়াহঁতে ছয়া মুডে যিয় ধ্বই বন্দীশালৰ পৰু দিছিল। ৭ সেই কালভে দে2 ক্বশ্বৰ এক দুতে তেঁওক দে দিলে ঘা বন্দীশালৰ পহৰ হ'ল তেতিয়া যেই দুতে ণিভৰৰ কো কো মাৰি তেঁওক জগায় ফলে বোলে কৈ ও তাতে তেঁওৰ হাতৰ লোহা ৮ জুলকি পড়ি। পাচে দুতে তেঁও কলে তোয়া কঙ্কাল্ বা ঘা মৰম ভৰিৎ পি ভেডিয়া তেঁও তাকে কৰা হল তা পাঠে সেই দুতেহ্নে ইলিলে ভেজা কাপড় - লোৱা যোৰ পিছে, ১ গ্ৰাহ। পাচে তেঁও বাজ ওলাল তেঁও পিচে গ ঘ দূতে যি কৰা হল মেয়ে সহ ঈয়ক ৰ