পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৮৭

414 ৪৪ একাদৰ্শ। পচনী ফক্স। পৰা সেই এই বিশেষ হি সিইউৰ ঘৰ ৫ কলে। তেঁও কলে সয় জাতা মহৎ না ফকিছিলো গীকে সুন্নি ই ময় এ দৰ্শন, দে&িলে ভাদৰ চেলেঞ্জৰ নিচিনা এক বস্তু প্ৰাণ' নামিং চৰি কেৰে নামি'ছে পচে মোৰ ওচৰলৈকে ঘাহি। ৬ ময় তাতে হৰ লাচিবিবেচনা কৰিলো পৃথিবীৰ অবিলৰ্কে বনপৰিলাককে ওৰগবিলাকে কি ৭ শ পক্ষীবিলাককে দেখিলো। পাচে হে পিত ওহ যাৰ হোৱা এই কথা কোৱা এক শ যয় শুনিলো। ৮ কিন্তু যয় কলো হে গড় এনে ন হয় কিয়নো সামান গ্ৰীব পবিত্ৰ কোনো বস্তু মোৰ সুখ কোনো কা ১ লৈ সোমোৱা নায়। সেই শঙ্গে দ্বিতীয় বেলি, যোৰু পৰা শমিবা দিলে খ্ৰীশ্বৰে যিহকে পবিত্ৰ ১০ কৰিছে তা সামান্য নু লিবা। এই কযেই তিনি ৪১ বেলি হেল্পচে এটাই দবা লৈ ঘাগ ককা হল দেr{ ময় যি দাৰ ঘ চলো সেই কালতে জিনি মানুহ কাইসৰিয়াৰপৰা যে ভলৈ পচনী ই ১২ সেই ঘৰলৈকে ঘাহি চি। সিহঁতে সৈতে, নিস, শয় ই যাবলৈ পৰমানায় যো ঘা কৰিলো ১৩ ঘৰু এই ছয় ভায়ে যে লাগাচে ঘুমি ১৪ সেই মানুহ ঘৰ সোমালোগৈ। জালৈ মানুহ পঠিয়ায় দিয়া ঘাৰু যাৰ নাম্ পিতৰ এনে যি স্পীমোন তেওঁকে মতোৱা তুমি তোমাৰ এটাই পৰিয়ালে যিহেৰে তৰিব এনে কা তেঁও