পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৮৪

ওঁ ৰূম পানী কৰ্ম। ২৭ ভেও তলিলে। পাছে বেঁৰে সৈতে কথা বতৰাকৈ, দূৰলৈ গৈ ভালো মানুহ চাপিব দেহিলে। ২৮ তাতে তেঁও সিবিলাক কলে যুিদ্ধদী ঋলীয় কোনো ২ ঘন্ দেশ কোনোসৈতে সাদা ঘাৰু ঘৰলৈ যোৱা কৰিব ন ল ওয়াহ্ন তোমোলাকে জানা। কিন্তু কাকো অমান্য ঘব ঘপবিত্ৰ জান ন কৰিবলৈ ২১ খ্ৰীশ্বৰে মোৰ ঘাগ পেীচিক কৰিছে। জুক যে মানুহে মাতিবলৈ গৈ ৭লিতেই ময় নিস শয় ই স্নাহিছো এয়েৰেই মোক কিয়েলেই ৩০ যাতি প্ৰয়াকে ময় শোবো। কণে লিয়সে ইলিলে চাৰি দিন হল ময় এড়েবেলি লৈকে লঘোন কৰি গ্ৰাছিলো তাতে তিনি পৰিয়া ৰেলি 'ময় দ্যাপে না ঘৰ পানি ফুজিলো পাচে কান্তি বস্ত্ৰ পিনি ৩৪ এজন যেৰ গ্ৰগ যিয় হল। সেই জনে তুলিলে হে কণে লিয় ভোমা না শুনা গৈছে স্থা ৩২ ভোমাৰ দান খৃশ্বৰ মনৰ গে কাইচে। এই হেতু-জালৈ মানুহ পঠিয়াই য ও ণিতৰ এনে যি শীমো তেঁওকে মতোৱা তেঁও সাগৰতীৰ শীমেল মুঠি ঘৰ বহু কৰিঘাটে তেঁও গাহি তো ৩৩ – কব। এই হেতু তেতিফলে ময় আশোনা মাতিবলৈ পঠিয়ালো প্যানি হিল ভাল বিলে এই হেতুক খৃশ্বৰে ঘপোনাৰ ঘাগ যি কৰ হোজ্ব ফেিছ সেই সব ক শুনিবলৈঘমি এটাই প্ৰয়াত খ্ৰীশ্বৰৰ ঘাগ, একতাপত্তি ইছে।