পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৭৯

406 ১মবম পন্থ পাচনী কম। দুই দফাৰ্শেনিবামী যুিদীহঁতক ল দ কৰিলে। ২৩ ভালে দিন হ'ল য়িহৃদীহঁতে তেঁওক মাৰিবলৈ ২৪. ঘালচ কৰিলে কিন্তু সিহঁতৰ ঘভিধায় শাওলে জানিলে গা দিতে তেঁওৰু যাৰবলৈ বত্ৰিন্দিব। ২৫ দুৱাৰে পহিয়া দিলে। কিন্তু ভৎসকলে ৰাতি এই তেঁওক সচৰ গায় দি পাচিৎ ভৰি দিলে। ২৬ ভাঠে শালে যিশালযৎ ওপগত হৃই শিষ্য বিলাকে দৈতে যিলিবলৈ ধৰ্ষিলে কিন্তু এটায়ে তেঁওক ২৭ তৰালে ঘা'তেও ভক, হেম ন পতিয়ালে। কিন্তু বাগবায় তেঁও পানীবিলাকৰ ওচৰলৈ ঘানিলে আৰু বাট তেঁও যেনেকৈ পুড়ক দেছিল আৰু তেঁও তেঁও যেনেকৈ কথা কৈছিল আৰু তেঁওযেনেকৈ নিভয় হৃই দশেক, যিশু নামে যেনেকৈ কীৰ্ত্তন ২৮ কৰিছিল এই বিলাক সিবিলাক জুনালে। এই হেতুক ৰিশালমতে সিবিলাকৰ লগ গৃহাযোৰা ২৯ কৰিসিথাকি। ঘৰু প্ৰভু যিশুৰ নামে নিৰ্ভয়ৰুপে কথা কলে স্মাৰু গীক মান্নহে সৈতে বিবাদাবিবানি ললে কিন্তু সিহতে তেঁওক বহিবলৈ ভয় কৰিলে। ৩০ জায়েফ বিলাকে তাকে জানি তেওক কাইৰিয়ালৈ লৈ গল তেও তাসলৈ পঠিয়ালে। ৩১ তেতিয়া য়িদাহ দেশৰে লিলিৰে মৰেগাৰে মণ্ডলীবিলাকৰ জিৰণী ঘূচিল ঘা সিবিলাক পুব দু ই ভুৰ ভয়ত বানাৰ দোৱাৰায় আনন্দে স্মচঠি বাচি।