পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৭৬

১ নবম পৰ্ব পাচনী কৰ্ম। 403 ৩৭ হে কি। হিলিপে ইলিলে তুমি সৎপূণ চিত্তেৰে সৈতে যেদি পতিওৱা তেৰে স্বৰ পাৰে। তেঁও সমি বান্ দিলে কোলে যিশু খ্ৰীষ্ট ঔশ্বৰ ত্ৰ বুলি ময় ৩৮ পতিৰ্যও। তেতিয়া! ৫মকাবলৈ তেঁও স্মাজা দিলে ঘা হিলিপ পইটা এই দুয়ো পানি নামি ৩৯ লও তেও তেঁওক ঔতালে। নিৰিলা পানিৰ ওহিল যিহৰ থানায় যাষি ফিলিপ লৈ গল্ তাতে পইটায় আৰু তেঁওক দেখিবলৈ নেপালে ৪০ পাচে তেঁও মেনে 5দি গল। কিন্তু ফিলিপ আলো তসৎ পোৱা গ ঘৰু সেই ঠাইৰপৰা ২ৈ কাই (১ সাবিয়া বয়মানলৈকে শুভ সকলো না কীৰ্ত্তন কৰিলে। পৰ্ব গাওলে তেতিয়ালৈকে প্ৰভুৰ ভকৎ সঞ্চলৰ বি ৯ যোবে ভাবি ঘৰু বব নিশ্বাস্ এতুি বতু পুৰোহিতৰ ২ তলৈ গ ঘৰু এই যাৱলম্বী মুনি বা তিৰো তাকে যেদি পায় তেবে সিইউকে বান্ধি যিশালমলৈ গানে যেন এনে গ্ৰাশয়েৰে দমাশেক এটাই দিন ৩ গগক প্ৰতি তেঁওৰ লেখা ফুজিলে। তেতিয়া সি গৈ দমাশেকৰ ওচৰ পালৎ দুৰ্গণ তেঁওৰ চাৰিও ৪ ঘুৰালে পহৰে কস্মাৎ দীপতি কৰিলে। তাতে সি ইে শাঙল হে শাও কিয়েলেইমোক তাড়না কৰি মাটিতে পত্বি এই কথা উঁওতা এ শঙ্কু শুনিলে। ৫ তেঁও ফুলিলে হে প্ৰভু আপুনি ফোন্ তাতে প্ৰভু বুলিলে যাকে ভুযি ভাড়না কছি সেই যি ময়