পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৭৩

400 ৮ ভয় পচনী কৰ্ম্ম- ১ কীৰ্ত্তন কৰিলে। ভাতে যি স্বাৰ্থ। কৰ্ম্ম কৰিলে মনুহে সেই কৰ্ম দে”ি ক243 শুনি এe ৭ চিত্তে লিপৰ বাক্য শিলে! কিনা ভালো ভক্তে পোৱত্ৰিপৰা অশুচি। এটহ পৰি ৰাজ ক্ষেপ গ্ৰাৰু ভলেমান পক্ষাঘী ঘাঁৰু সেতু মানুহয় ভাল ৮ কৰা হ'ল তাত সেই নাও বক্ত ৰত্ন স্থ। ঘই সেই নীৰৎ আমান নাম এজন ঘpল ১ তেঁও তানীৰ সাধ্য কলি ঘা দ্যাধুনি মহা • পুৰুষ টুলি মৰগোবে। যা ভাবছিল। এই মানুহ ঐশ্বৰৰ বৰ গভীৰ এই ঠুলি হীন সত্য এটাই ৪। মানু েত্ৰেও মলিল তুলে নিৰেপৰা চোই মানুহ ঘন ও ইমীৰ মাপ নেয়ায় সিহঁতৰ মন হিৰ কৰূিচি ল এই নিমিস্তে মিইভে ও মালিলে। ও কিন্তু শ্বৰ ৰজৰু যিশু ভৰ নামৰ হকে যেতিয়া হিলিপে ফন বকৰিলে তেতিয়া সিবিলাকে তেঁওৰ সেই ক?ৎ, পতিয়ায় ভিভো মুনিহ এটাই ধুড়ো হল। ৩ তেতিয়া শীঘনে ম্লাশি শতিয়লে আঁৰু তাৰা স্বই হিলিৰ ওচৰতে 2+কিল ঘৰু যি ঘাচ কৰ্ম্ম লক্ষণে পচা কৰা গল সেই বিলাক দেয় বিস্ময় নিলে। ৪৪ শমবানীয়হঁতে ঘৰৰ কণ হিণ কৰি'চল্ যিৰু শলম থাকা পাচনবিলকে সেই বতৰা পায় পিতকে ৪৫ যোহকে সিবিলাকৰ তলৈ পঠিয়ালে। সিৰিলাকে৷ সেই যাই পৰ সেই সাহফিলাফে বলুক পাবলৈ ৪১ শৰ্থনা কৰলে ফিযুলে। তেতিয়ালৈকে যিবিলাক ফাতে তে নেমে মাইলি কেবল নিষিক ভু যিশু যে