পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৭

৯ নব পৰু মডিউভনিতু। ২২ পাৰে তেবে সুস্ত। কিন্তু যিশু উভতি তাইক দে»ি ফুলিলে হে চোৱালী শান্ত হো তোৰ বিশ্বা সেই তোক ভাল্ কৰিলে তাতে সেই তিৰোতা সেই দণ্ডৰে ৰা ভাল্ হল। ২৩ যিশু ভাবিয়াৰ ঘৰলৈ ঘাহি বায়নহঁতে বলাই চেছ ইয়’কে ঘৰু শবদ কৰোঁতাতকে দে হ'লে তেতি ২৪ য়াৰ্ডেও সিহত তুলিলে সই দেহঁক চোৱালী মৰা ২৫ নয় কিন্তু টোপনিতে দ্যাচে তাতে সিহঁতে 3েও ভ লেমান বিগতি কৰিলে পচে তেঁও সেই মানুহবিল। কক বাজলৈ Dেদায় সিহঁতৰ মাজ- সোমা গৈ ২৬ ঘৰু তাইৰ হাত ধৰিলতে ছোৱালী হিন্। পচে সেই কথাৰ শবদ এটাই ৰাজ্যলৈ। ২৭ যিশু সেই নিৰপৰা স্মৃহিল পচে হে দাদৰ সন্ততি কি দয়া কৰা এনেকৈ এটহপাৰি কথা কৈ ২৮ দুটা ঘলা মানুহ তেঁওৰ পিচেগ পাচে তেঁও ঘৰলৈ গল সেই ঘৰুলা মানুহ কেইটা তেও কোৰলৈ ঘাহি এইহেক যিশু সিহঁত তুলিলে ময় জয় কৰিব পাৰো যেন তহঁতে জানে। পতীয়াৰ ২৯ নিহত তেওৰ কলে হয় পভু তেতিয়া তেঁও দিহভব চৎ ধৰি ফুলিলে উহতৰ ভীতি নিচিনা তহঁতৰ ৩০ 5 হোক ভাতে সিহঁতৰ চ ভাল হ। ৭ঃচে যি ৩৪ শু নিহঁত দুচ গাজা কৰিলে বোলে সাবান কো নেও যে জয়া নাজানে কিন্তু সিহঁতে গৈ তেঁও ৩২ ব যশসা সেই বিলাক ৰাজ-কলে। দিবিলা বাজলৈ গল দে মানুহে ভূতৃেণেৰা