পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩৬৭

394 সপ্তম পন্থালী কৰ্ম- হয়ে য়িয়ক গুণজালে অভ দিন। তেঁওৰ অন্ন ফুলে পাচ যিাফে যক্ষ্মাৰক ওজলে যাকুক ১ অযে জল পি ওসজালে। পিতঝিলকে farয়ালেৰে • পৰি# ই ঘুস মিসৰৎ যেচিলে কিন্তু কৃম্ব তেঁওৰ লাৎ ইতেও সলো দুঃৰি তেওকু উদ্ধা ফুৰিলে 'দ্য মিসৰ ৰজা ৰওহ ঘাগ তেও দ্মাহকে জানকে দিলে তাতে তেও মিসৰ দেশৰ ঘৰু ঘHেনা সহ দৰৰ ঘা তেঁওকু পাতিলে। ৫। তো পাঁচ মিন ঘৰু কনম্যাল নদৌ দেশ আঁকা ঘাৰু স্বত্ব 822 হল্ ভাত আমাৰ পৰিলাকে ভক্ষা . দব নে পালে কিন্তু মিস শহ স্নাচে যোঙ্কৰে আয় ৪৩ শুনি ঘড়িতে ঘামাৰ পিবিলাক পঠিয়ালে। পচে দ্বিতীয় ফেলি যুস অশোনা ভয়েত চিনা হল as যত্ন যিক্তি মানুহ ওহ চিনা গলে। তাৰ পচে যাকে মানুহ পঠিয়ায় ঘাসেন পিতৃ যাব তেঁওৰ এই মিতিৰ পঞ্চমতৰি পণিকো আপোনাৰ ও ওচৰলৈ যপ্তি ঘনিলে। তেতিয়া যক্ষ্মাৰ মিসবলৈ স্ পাত তেয় ঘষা শিথিলাকে তাতে যৰি। ৫ শং5 সিবিলাক শেকেমলৈ বহন কৰা গৈছিল্ দ্বাৰু যি ২যায় বা কোন দি দিয়ে বলে যে বু সতিৰ? কুিচি ছিল সেই মৈদামত থোৱা হল। ১৭ কিন্তু দুবাৰামৰ গ্ৰাণ খৃস্থৰে শৰৎ কৰি অঙ্গী কাৰ কৰিছি সেই দুকৈ বগ্ন বিত্তৰ কাল ১৮ (যতিয়া ওচৰ খিছিল তেভৰা যুম হ্ৰ নি চিনিলে এ!ি ঘা এক্ষু ৰজা ওপত্তি বলৰুে মানুহ মিস