পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩২৪

333 3} গুণ পয়েলে । দুঃ পাৰা কিন্তু নির্জয় হােৱা ময় জীভ পৰাভ কৰিলে। Hন্ধ যিশু। জয়াকে ঠুলি দুর্গ x+ললৈ চায় ইলিলে হে 3৭ পিতৃ সেই কাল ৪+ীত ইচে ভূমি স্মানে ? যিনি মানুহ দিদতা সেইবিলা নুহ গ্রন ২ ভীয় দিবলৈ যি মহিমা সৰু পণিৰ ওপৰ তেঁও চি। নেই মহিযা গ্রন'ৰে যি পু েতেম্ িহিম প্ৰেী চহ্ন ফৰে এই নিমিত্তে তোমাৰ পুৰু যহিযা শৌচক ৩ ফৰা। সহ এ খৃস্থৰ তুমি তো জানা স্থা যা তুমি পত্রিয়াই চং হি হি 2ীভ বেঁচ জন। এতে ৪ ঘুনন্তায়। যায় পৃথিবী ভোমৰ মহিমা প্ৰেীষ্টি কৰিা যি কাৰ্য্য যে কৰিবলৈ যি দিছে। তা মায় ও মগ্ন কৰি । । হে পিতৃ অভ দ্যাগেই ভুঠিতে সৈতে থাকি যে যি গৌৰৰ ঘাচিল সেইগৌৰৱেৰোই ৬ এতিয়া ঘাধেনাৰে সৈতে যেৰ ৰৈৱ কৰ" 1 তা ভপৰা যিবিলাকক তুমি যে দিডা দিত ! তােমাৰ নাম ময় পৌচিক ফুৰিছে। সিহঁত তোম’ ঘা ছি সিইও ভূমি যে দিছ গ্ৰাৰু লিজিলাকে এ ড্রোমাৰ ফু মানিছে। এতিয়? যিকে তুমি মােক চিচ সেই বিলাকেই ভোযাপিষা হল সিহঁতে ছুক । ৮ নিজে। কিয়নাে যি ফু? মাে তুমি দি জাহ্নে y নি তুক দিছে। ঘৰু সিহঁতেও তষ্ণে হল কুহি চট যয় ভোমাৰপৰা হিছে। সিহঁতে জয়াকে নিয়ে জানিঠে ঘৰু তুমি (যা পঠিয়াইছ। যে ওয়াকে S 2