পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩২

৮ ঘভম্ প মাতিভনিত। 29 যি কৰথম নোমাল পচে এশ সেনাৰ ৬.পতি তেঁওৰু ওচৰলৈ আহি তেঁওক পৃথনা কৰি ফুলিলে হে পভু মোৰ এক বন্দী স্নাতিশয় নৰিয়া পত্বিৰ ৭ লাগি ঘৎ পড়ি থাকে পাচে যিশুনটুলিলে ময় ঘুহি ৮ তাৰু স্বস্ত কবিয সেই সেনাপতি।মাও লালে হে ভু তুমি যে মোৰ চালৰ তললৈ যাব। যয় সৃয়া যে গ্য নোহে। কিন্তু এটি কথা কও মেয়ে হলে যোৰু ৯ বন্দী স্বস্তব কিয়নো ময় বিষয়ৰ তলৎ ম্যাচে আৰু যে তলে সেনাবিলাকো ঘাচে ময় এয়াক যাব দিলে ও ঐ যায় তাক ঘহিব দিলেওসি ঘাহে ঘাৰু মোৰ ৪০ বন্দী এনে কৰ তুলিলেও কৰে। যিশু অয়াকে শুনি বিয়ে নিলে ঘৰু যিবিলাক তে লগৎ আঁচিল্ সিবিলাক ধুলিলে ময় সুৰুপকৈ তোমোলক ও ময় এনে বতু তীতি দেথা নয় যিশৰলেতো নয়। ১১ আৰু ময় তোমোলাকৎ ও ভালেযান্য নুহ পূৰ্বৰ ঘৰুপচিয়া আহি স্বৰ্গৰাকৎ ঘাবৰাহাম ৰে ঘূৰু যিসকৰে আৰু যক্ষ্মাৰৰে লগ বহিব ১২ কিন্তু ৰাজ্যৰ লৰাহঁতক বাজ এৰি পেলাব লা ১৩ গিব সেই থাৎ কান্দনী ঘাৰু দাৰুণী চে সেই এশৰ সেনাপতি যিশু তুলিলে গতি কৰা যে নেকৈ পতীয়াইচা তো সেই হোক্ তাতে সেই উৰে তেঁওৰ বন্দী সুস্থ হন্। ১৪ যিশু পিতৰ ঘৰলৈ গৈ পিতৰৰ এক তৰ ৪৫ পড়ি পাটীতে থাকিবৰ দে&িলে পচে ভেও তাই ৬. হাতৎ বলিতে হবে তাই এতুিলে তাতে তাই