পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩১৭

৪৫ পঞ্চশ পৰু য়োহনে । ময়ে ভোয়োলা নি দিয়ে ছেযেলাক য কষ্ট ২৮ মে লাগে ভয়ে নে লাব। তে'মোলাকৎ ময় কলে। ৰোলে ময় যও তা পচে কােযেলাক ওচ প্ৰলৈ গ্রাফও ঘাহি ইয়াফ ভোযেলাকে শুনি চা যে যেদি ডেমােলাফে -ীতি কৰিলহেতেন, তেবে যায় পিতৃৰ ওচৰলৈ যও যে এই কথাতে তেলে শদি লাহেঁতেন্ কিয়নো যােফৈ বড় যে পিতৃ ২১ গ্রাচে। এই সঙ্কল ও স্থি হলে ভোমোলাকে ঘাস্তিক ফবিব। এই নিমিত্তে সেয়ে সন্মুঃ হােৱাৰ ঘাগেই ৩০ মগ্ন এতিয়াই তোমোল কৈছে। সয়াৰ পচে তোমোলাকে সৈভে ময় ঘৰু সৰহ ক ন কও কিয়নাে এই জীৱ ৰজা ছিচে যে ম জ ভা ও! একা নয়। কিন্তু ময় পিতৃ পৃীতি কৰে। স্থাৰু যি ৰূপে তেঁও যেকাজা দিয়ে সেই কুপে ময় কৰে। ৰহ্মাণ্ড কা মায়াহ ওয়কে জানিবলৈ ময় ইয়াৰ যুঁওহো। পৰ্ব্ব ময় স্বকণে দাক্ষালতা যে পিতৃ (তি। যোৰ ৪৫ ঘি। হালে ৫৪টি ন বহে লেই। ঐ তেও 55ায় ঘৰু যি, হালে গুষ্টি বৰে সেয়ে ঘা !e বৰিবলৈ তেও ৩ চিকেন কৰে। এভিয়া যি কথা নয় তোলাক কৈষ্ট্রে। সেই কাৰ দোৱাৰায় তোমোলাকু চিকেন কােয়েল মোৰ মাজ- ময়ে তোলে। কৰ মাত যে কৈ দ্রাক্ষালত নে ফিলে হালে গ্ৰানি শুঙি ধৰিব নোৱৰ তেনেকৈ মোৰ মাশুতো ৫ নে থাকিলে ভায়ােলাকে ৪ বাৰৰ নোৱাৰি। মই 2355 ওহ দ্বাযি