পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩১

28 ৭ সপ্তম ঔ মতিভনিত। ও ঘ কৰে পা6ে বৰন ঘনিল চল ঘাহিল ঘৰু বতাহ বললে পাচে সেই ঘৰ ওপৰৎ চুদা ঘাহি পড়িহি কিন্তু সেই দাৰৰ পোত শিলৰ ওপৰণ এইহেতুক নপড়ি এনে মানুহৰ নিচিনাকৈ ময় ২৩ তাক মানি। কিন্তু যি মানুহে মোৰ এই পথ ন শুনি তাকে নাচৰে যি মানুহে বালিৰ ওপৰৎ ঘৰ ৭৭ সাজিলে পাচে, বন ঘনিল চলু, ঘাহি ঘৰু বতাহ বললে সেই ঘৰৰ ওৰ বেয় ঘহিলা সিহি পাচে সেই ঘৰ পঢ়ি আৰু তাৰ পাত তা ঈৰ হ'ল এনে কোনো বলিয়া মানুহৰ নিচিনাকৈ ময় তা মানি। যিশুৰ এই সকল পান এলি পচে এটাইম নহে তেঁও ওপদেশ বিদায় মানিছি কিয়নো তা কৰিয়াৰ নিচিনাকৈ তেঁও সিহঁহ মিলে কিন্তু স্থ ব্যাপকহৰ নিচিনা নহয়। ৰ্ব তেঁও পৰ্বতৰা নাযিল ভালেমান মানুহ তে ৮ ওৰ পিচ গল পচে দেথা এটা মিয়া ঘাহিল ২ আৰু তেঁওৰু সেৱা কৰি তুলিলে হে পভু তোমাৰ ৩ যেদি হয় ভেবে যোক শুচি কৰিব পৰা তাতে যিশু হা ফেলি তাক পৰম্ কবি ইলিলে মোতৃ জ্বা ঘাচে শুচি হে পচে তেতিক্ষণে আৰু ভান্ ৪ হ। যিশু। তা ইলিলে সাৱধান কাতো নকবি কিন্তু পুৰোহিত দেৱোগৈ ঘৰু লোকে যাণ মানিবলৈ যি দান ওলৰগিবলৈ যোশহে সিহঁত বিবান দিলে সেই দা ওদৰ কৰ।ৈ ২৮