পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/৩০৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

336 ১২ দ্বাদশ ৭ যোহনে কম। শাওন ভীয়াৰি ভমি ভয় ন কৰিবা দে তোয়া ১৬ ৰজাব পোৱাৰিৰ ওপৰৎ ওহি গ্ৰাহিছে। এই ক? তেওৰ ভকৎসকলে মত ন ইলিলে কিন্তু হ যেতিয়া ঘিৰ মহিম বিদিও হল তেতিয়া এই সক তেওৰ অ লেখা হল তেওৰু সিবিলাকে এই সকল ৪৭ কৰি ছিল যে ইৰাকে মন ফুঝিলে। এই হেতুক যে ১ ভিয়া তেও লাজৰিক যৈামৰা মাড়ি তাক তলি7ে 4EF যিবিলাক মানুহ ভেতিয়া তেওৰু ওচৰ- ছিল সেই ৪৮ বিলাকে পযাগ দিলে। পৰে এই নিমিত্তে 3েও যি এই [স' শৰ্য্যকৰ্ম কৰিছি যে ভাকে শুনি তেৰে সৈতে ১১ দে দে হবলৈ। সেই নিমিস্ত বিশি সবলে ঘনো স্নান্য ইলিলে ভালোকৰ যতনৰ 7) একো ফুল নয় দেথ সকলো জগৎ তাৰ কাললৈ চা " তে মেলিছে এয়াকু দে নায়লে। ২০ সেই মহোৎসৱৎ ভজন কৰিবলৈ ঘহা ফেটে দ্বিতীয় মাছ সিবিলাকৰ মাজত আছিল। এই

  • হৈতুক সিবিলাকে গলিলিৰ বীত সদাৰ হিলিপৰ

কৰলৈ ঘাহি তেঁওৰ সুদিলে বলে হে দেৱ ঘাযি যিশু দেথিৰ (ভজা। ফিলিপে ঘহি গ্ৰ। কলে তা পচে ঘুঞ। মিলি পেয়িক বুলিলে। তেতিয়া যিপ্ত সিবিলাকক ওহ্ দিলে বোলে যান {১ হৰ পুতেৰ যহিমা ওলা কাল ইছে। সঙ্গেই তোমোলাক, ময় কও এঞ্চি xে মাটি পড়ি ন যৰিলে লৈ থাকে কিন্তু যেদি যৰে তেৰে বস্ত্ৰ গুটি ২৩ বৰে। যি কোনো গ্ৰাশো পপি ঠেসেই কুৰে