পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২৮

৩ ঘন্তু পৰু মতিভনিতু। ২৮ দীঘলে এহাত বচাব নোৱাৰে। কাৰলৈ কিয় চিন্তা পথাৰৰ কনৌৰ চুল কেনেকৈ বাচে, তৃয়ালৈকে মন্ ২৯ বৰ সিহঁতে বন বাৰি নকৰে সূতাও নাকাট কিন্তু তোমোলা ময় ও শলম ঘাগোনা সকলে ঐশ্বৰ্যেৰেও ওই এটাৰ নিচিনাও শুৱনী নাছিল। ৩০ এয়েৰেই কালি এই জুহাল গ্ৰনিথোৱা ৰজা বৰৰো এনে ঘণৰ যেদি ক্বশ্বৰ দিয়ে ভেবে হে ঘ লতীতিমন্তহঁ তেও তা--কৈ শৰহ কাপ জানে ৩১ তহঁতক নিদিব। এয়েৰেই কি বাকি পীবা কি কি বি এয়াক মন চিন্তা নকৰিবা দেবতহতে এই ৩২ বিলকি বেহানি বিচাৰে দ্বাৰু এইবিলাক বেহানি তো যোলাৰু লগে (যন অযাক তোমোলাকৰ সুৰণি ৩৩ পিতৃ জানে। আদিতে ঔম্বৰৰ ৰাজ্য আৰু তেঁও ৩৪ বৰম বিচাৰ। পাচে এইবিলাক তোমোলফু দিয়া বা এয়েৰেই কালিলৈ চিন্তা নকৰিব। কিয়নো ঘাপোনাৰ বেহানিলৈ কালি এই চিন্তা কৰিব। যি দিন যি বয়া সেই দিনৰ নিমিত্তে সেয়ে শৰহ। th তোলো শোবৎ ন পঢ়িবলৈ শোৰ নকৰিবা কিয় ৭ নো যেই শোবতে শো কৰা সেই শোবতে শোবৎ পবা ঘাক যি (যথাৰে তোমোলাকে যোগ কৰা সেই যোৰেই তেলোকৰে বেহানি যুবি লা ৩ গিব। গোপোনাৰ চহ্নতে যি চতি তা নেদেমি তো ৪ যাৰভায়া চক্ষ যি স্কটা তাক কিয় দেঠিচা নাইব। ৰোৱাময় সেই কষ্ট তোমাৰ পৰা ওলিয়ও দে তোমা ঘাপোনাৰ চক্ষ এটা চতি ঝেতেই তোমাৰ