পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২২৩

৯ নব্য গৰু লুকে কন্যা। ৫৭ পচে সিবিলাক ঘৰু একলৈ। সিবিলাক বা যওতে এ মানুহে তাক ইলিলে পৃভু ঘানি যলৈ যায় ৮ ময়ো ভলৈকে ঘপেন যুx। প্তি, তা তুলিলে পতিশিয়ান = ঘোচে ঘাকাশৰ চৰাই ৰো বহ ঘাচে কিন্তু মানুহৰ পুতেক সু সুহাবৰ ৫ে১ যাই নাই। তেঁত্ত ঘা এ যাহলিলে তুমি যে লাৎ গ্ৰাহ। কিন্তু সি তুলিলে হে “ভু আগেই দে ১° বোইক মৈদা2বলৈ যেযিব দিয়ে। যিশু। তা ফুলিলে যায় মৰাৰ মৈদাম্ বাকে কিন্তু তুমি ৩ শ্বৈৰৰ ৰাজা কীৰ্তন কৰা। গ্ৰা এ মানুহে গুলিলে “তু আপোনা – সয় যায় কিন্তু যিবিলাকু ঘৰৎ ঘাচে সিহঁতৰ ঘন্নয়তি লবলৈ যে গ্ৰাগে শু। যাব দিয়েকি। ঘি তাকলিলে কোলে এ নাঙ্গল হা দি যেদি পচ দে৮ে ভেজে দি আম্বিৰ ৰকা যোগ্য ন হয়। পৰ্ব জয় পাচে ভুত্ৰ ঘা সাত্তৰজনক নিযেতাশ কলি ১০ যি যি নগৰলৈ গ্ৰাফ হইলৈ আনি ঘঁহিবলৈ ধৰিলে ২ সিবিলাকক দুজন কৰি সেই যাইলৈ পালে। এই হেতুক তেও সিবিলাক ফুলিলে পথ বড় হয় কিন্তু পৰুৱাঘল এই হেভুক্ত পোনা শহ দবলৈ ৩ পাকৱাৰু পাবলৈ হেভি গিৰিহত জান্ দিয়া। (তযোলিকি যোৱা দে2}{ স্কৰ নেচিয়া ৰঘৰ যাত্ৰ যেষৰ পোৱালি যশে, তেনেকৈ তেমনকি এয় 8 পও। যেনা বা 20লিয়া বা ণইজাৰ একো ন না বা ও গ্লা বাটি, কাকো নেয়। নকৰিবা। গ্ৰক যি