পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২১১

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

208 ৭ সপ্তম পন্থ লুকে কৰা। ৪৮ তেতিয়া তেও তাইক গুলিলে তোয়াক্ +fণ্ড মৰষা ৪৭ হল। যিবিলাক তেঁওৰ লা থাবলৈ বহিছিল সেইবিলাকে পোন; মনতে ইলিৰ বৰিলে এই যে ৫০ পাত যত্ৰষে কোন্। পায়ে তেও সেই নাৰীক লিলে তোমাৰু বিশ্বাইে তোযে হা কৰিলে জলে যোৱা। পৰ্ব তাতাচে শ্বহ ৰাজ্যৰ শুভবাৰ্তা কীৰ্ত্তন ৰুহি ৮ বলৈ ঘৰু জনাবলৈ তেওঁ নৰে গবে। লি সেই ১ ৰাৰে জন্য গ্ৰাক যাহা স গৈছি সেই যাবিয়া যাকে মলে লি কয় ঘৰু ভূতেপোৱা যি কেড়েী তিৰোতা মানুহে দু ই নকহ পাইছি ৩ ঘহেত্ৰেদৰ্য দওয়া (জা ঘনিয়ে সানাও ঘা ভালেযানো যিবিলাকে গ্ৰাপোনা বনেৰে তেঁওক্ শুশ্ৰুষা কৰিলে। ৪ সেই কাল নানা =সাৰৰ বন্ধু মহি তেঁওহ্ ওচৰ চালিল তেঁও দভান্ত দি সিৰিলকি এই কথা বলে। ৫ এ তেয়ক কঠিয়া দিচিবলৈ ল তেতিয়া দিতে কেতোট বাটৰ কথাৰ পলি তাতে কিলে ১৬ ঘৰু মুকলিৰ চৰায়ে ঘাহিতা থায় পেলালে। দ্য কেতে দিলনী পড়িল বস নাইকিয়া সিগজি ৭ লতেই শুকায় গল। আৰু কেতেটি কাটলি গছৰ মজ পড়ি তাতে কY গছ তা লীতে বাড়ি ৮ গ্ৰাহি তা ই পেলালে। গ্ৰাৰু কহিয়া সজ যষ্টি পড়ি বাচি এশন গুটি ধৰিলে। এই সকল কথা কৈ এটাহ পৰিলিলে যাবে শুনিবলৈ ইয়াৰ পচে তেঁও