পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/২০৯

206 ৭ ঔয পত্ন লুকে কৰা। কৈ বড় ঘoাৰ্য কোনো নায় ফিন্তু ঐশ্বৰ ৰাজ্য এটাইতেকৈ সৰু ঘি জন ঘাছে সেয়ে তেওঁকৈ বড়। ২৯ তেতিয়া তেও সকলো শনীপটোৱাৰিহঁতেও ৩ যোহনৰ তেৰে বুভুৱা ৰূই শ্বৰক পৰযাথি তুলি। যনিলে কিন্তু মাৰিশিহঁতে শান্দ্ৰানী সকলেও তেঁওৰ দোৱাৰায় কুড়ি দুই গ্ৰাপোনাৰ বিপদে ঐশ্বৰৰ ও যুক্তি ঘৰহেলা কৰিলে। তাতে পঙ্গুত্ৰ ফুলিলে এতি ৩২ য় যাহ ফাক্ সদৰ্শ কৰি ঘৰু সিহঁত কাস্থ নিচিনা। ঘমি তোমোলক গাছি বলতে। তোমেলিঙ্কে গে নাচি। ঘায়ি তোমোলাকৰ ঘাগ ক+দিলো তোমোলাকে নে কালি বজাৰৎ বহি উঠে সিটে যাতি এনেকৈ বেলা লৰাহঁতৰ নিচিনা সিই হয়। ৩৩ হিহেতু পিহা নো ৱোকৈ দুস্কা ৰস নি পীয়াকৈ হে দু ঘাহিছে কিন্তু তোমোলাকে ধুলিল ৩৪ তেঁওক্ ভূতে পাইছে। মানুহ তে!বাশীয় কবি মুক্তিচে ভেলেকে বোল। দেএটা বাহ্ন ৩৫ যুদণী পাতকী মানুহ' পটেশৱাৰিহঁতৰো বৰু। জানৰ দে বাইতৰ দোৱৰায় উেওপৰমক ভেৱািৰ ৩৬ -zগ হয়। এক ফাৰিত্ৰি ভাৰ লগৰ বিলৈ তেঁওক মাতিলে তেঁও ৰিশিৰ দুলৈ গৈ থবলৈ ৩৭ বহিল। যি কৰিশি ঘৰৎ 'বলৈ বহিল সেই (সুল (দ) নগৰ এজনী পYতলিভিৰীএ কে তনি তৈলভৰি এটা শিলই মা আনি যিশুৰ ৩৮ পিছে তেওৰ ভৰিৰ ওচৰতে কান্দি। fatয় ই চঞ্জ লোৰে তেওৰ ভৰি তিয়াব ধৰিলে পাছে বৰু চুলিবে