পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১৯০

৩ তৃতীয় পৰ্ষকে কৰা। 187 এ কে এজনৰ এই শবদ। যিবিলাক মানুহ ইত দিবলৈ তেওৰ তলৈ ঘাহিল সেই বিলাকক তেও তেতিয়া ধুলিলে হেৰৈ সাপৰ বহি ভাবি ৰণৰা তহঁতৰু পল। ৮ বলৈ কোনে কুবি দিলে। এয়েৰেই মন পালটোৰ ওচিহ্ন মহল বৰাক দ্বাৰু ঘৰৰাহাম ঘামাৰ পিতৃ এনে কৈ ইতিবলৈ যত্ন কৰিবা যি হেতু ময় তোষোলক কও এই শিলৰেপৰা ঈশ্বৰে গ্ৰাবৰহযৰ লৰাইত ৬ উপজবি পাৰে। এতিয়া গছৰ দ্ৰ কৰি লগে এয়েই যি যিচে চিকেন গুনি বৰে সেও কণ ৪° যায় 'ৰু তুই পেলোৱা যায়। তেতিয়া এটা মানুহে ৪। তেও শুধিলে বেলে ভেবে স্থাযি কি কৰিম। সিবিলাকক উত্তৰ দিলে বেলে ঘৰে দুয় কাপড় ঘাছে সেৰে যৰু কাপড় নয় ভাকু দিয়েক ঘৰুযাব ১২ বেহানি ঘাচে সিও তাৰ নিচিনা কৰো। তেতিয়া পয়েৰিহঁত ফু দিবলৈ ঘাহি ধুলিলে হে গুৰু ৪৩ ঘমি কি কৰি তেও সিবিলাকক তুলিলে ভোমেলা কৰ যি চিৎ, পাবলগণ তাকৈ সৰহ বলকৈ একে ৪৪ ন ল বা। বনুৱাইতে তেঁও, নবিলে বোলে আমি কি কৰি তেঁও সি'তক ইলিলে কাবে। পদুৰ নকৰিব। মিচা ঘপাদো নিদিবা ঘ তোমোলাকৰ মহিনা লৈ সন্তাৰ হয়। ও মানুহে অপেক্ষা কৰিছিল আৰু এটায়ে যেন তেঁও থাভ হয় কি ন হয় ওয়াকে মন চিৰিব ধৰিলে। ১৬ সেই বেলা যোহনে যাৎ লগায় সিবিলাক এটাইকে লইলে মতোমোল পানিৎ কুতুও এই সুক