পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১৪৫

142 ১ নবম পৰ্ব কথা শুৰিলে এনে স্বৰৰ ফেতে দিন্ হন্ লি ফুলিলে লৰা ২২ ফালৰেষা গ্ৰ! ঐ মাৰিবলৈ ৰাৰো তাই তো পানিভেলোয় কিন্তু যদি কিৰ কৰিব পাৰে ভেবে ২৩ দয়া কৰি মা পা কৰে। যিশু ভাক দুলিলে যদি ভয় পভাৰ তেৰে ও পাৰে যিহেও ২৪ যেয়ে পতিয়ায় তাৰে এটায় সিদ্ভুি হয়। সেই সন্তু বাপেকে লোকেৰে ভেদুলিল হে পভু ঘয় পতীয়ও যে পৃভীতিহীন কান্ কৰেফে যিশুৰ এয় ২৫ মলু লড়ি চাপিং দেfি সেই গুচি জীৰ কি যাৰ তুলিলে ঐ কৰা কলা জীৰ ২য় তো আজ্ঞা কৰো অয়ম্পৰা ওলা ঘৰু। নো ফুলে ২৬ ঔয়া যাজ নো লোধি? তেতিয়া সেই জীৰ বড়ক এহ পৰি লৰ'ক শেযৰি বাজলৈ ওলাল ২৭ ভ'তে সিয়াত হল পাটে এটায়ে বোলে ঔ মৰি কিন্তু যিশু ত’ হাত, বৰি তুল তুলিলে পচে সি হা-- ৮ তেও ঘৰলৈ ঘহিল লিসনে দু'বা তেও বলে আমি তা দেৰি নোৰিলে? কিয়। ২১ 3েও দিবি না তুলবে ৭ ন! ওহাস যাক্তিৰেষ্টে এই বিলাহ্ ভূ-কদাচিতে নে য'য়। ৩৩ পচে নিৰ তাৰপৰাপলিএ দি গল্ তেঁও সে ৩) যে কোনেও নে জাতিৰ যিহেত* তেও স্বপেশিব শিষ্যসকল শিক্ষা কয় তুলিলে যাই হক, মীহ হীডং কৰি দিব লাগে পচে নিতে তেও ৩৭ ববিষ কি ব্যপ ছেডেও ভূভীয় দিন। হিৰ। কিন্তু