পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১১৫

712 ৪ য প যাকে। ^ি^লে সেই হেতুক সিবিলকে তেঁওৰু শি^নিত ২৩ বিস্ময় মানিলে। সিবিলাকৰ দিনগতে এক ভুতে ২৪ পোৱা মানুহ ঘাচিল বেয়ে এটহি পৰি তুলিলে হে যিশু নজৰো তোমা— যোৰ কি কাম তুমি স্নাযা বিনাশ কৰিব ল ঘহি চা নে তোয়াক্‌ যয় চিনো তুমি বৃন্তু ২৫ ৰ ধাৰ্মিক পুৰুষ। পাচে নিতম দে জয়া এম্মিাহ এই বুলি য়িপ্ত তাক তুৰি দিলে তাতে সেই ঘশুচি ২৬ ঘাত্মায় তা বোকা মাৰি এটাহ পবি ও এতুি ২৭ বাজলৈ ওলাল +চে সিবিলাকে দেখি বিস্ময় নিলে দ্মা ঘুচি আত্মবিলাকক fb কৰি যি ঘাজ্ঞা কৰে, সিহঁতে তাকে যে মানে কি এই কি নবীন শিনী এই ২৮ তুলি ঘনে ঘনো সোবাসো কৰি ধৰিলে। তেতিয়ায় ২৯ তেওৰ ঘৰ্শন লিলিৰ চাৰি ওলৰ দেশৰ সকলো 2rfললৈ গল তেতিয়া সিৰি লঞ্চে শিনগগ এতি যত্মক বকে যোনকে ললৈ লীমেনৰে ঘৰ ঘৰলৈ ৩০ গ্ৰহিল। কিন্তু যেন শাল এক জ্বৰ প>িসিল এই হেতুক তবে বাৰ্তা সিবিলকে ওেও কলে তাতে ৩৪ তেঁও গ্ৰহি হাত ধৰি তাইক ভুলিলে তেতিয়ায় তাইৰ জ্বৰ এল পcs তাই সিবিলাক শুশ্ৰুষা কৰিলে। ৩২ গধূলি বেলা বেলি যানৎ মানুহে তেওৰ ওচত্ৰলৈ ৩৩ নৰিয় পড়া ভূতবে এই যানুহ ঘনিলে না ৩৪ বিয়। এটাই মানুহ দুৱাৰ সেটি সালে তেতিয়া তেও নানা কাৰ ৰুসিয়া বন্ধ মানুহৰু দুস্ত কৰিলে ঘক্ত ভালেমান ভুতকে দোলে ঘা ভূহঁতক বা ৩৫ ববনি দিন কিয়নো সিহঁতে তেঁওক চিনিলে। পুৰায়