106 ২৭ সপ্তষ্টিশতি পর্ব তিনি। ৪৯ বলৈ দিলে কিন্তু আন মানুহে ধুলিলে বােলে থাক এলিয়াই জয়া ৰক্ষা কৰিবলৈ স্নহে নে নাহে অয়াকে আমি দে}ে। যিশুপুনৰণি এটাই পৰি গ এড়িলে। তেতি ৫১ ! দেয়া মন্দিৰৰ আঁৰকাৰ তলৰ ওণৰলৈকে যষ্টি থান্হ ঘৰু ভূমিকম্নো হ'ল্পতে কালি ৫২ গাৰু যৈদামাে fষ্ট গ ঘৰু নিদিত পণ্যন্ত তা ৫৩ লেমান মানুহৰ শৰীল ওহি ঘৰু তেঁওৰ পুনৰু আন পাচে পোনাৰ যৈদা এক্তি বাত ওলাল ঘা
- পবিত্র নগৰলৈ গৈ আৰু ভালো মানুহৰ ঘ
গৎ দে দিলে। ৫৪ সেই শইকিয়া স্থাৰু তেঁওৰ লগৎ যিবিলাক মানুহ যিশু ৰথি ঘছিল সেইবিলাক মাহ ভূমিক্স দ্বাৰু এইবিলাক কথন দেwি বড় ভ লাগি তুলিলে নিয়ে এও জ্বশ্বৰ পুত্র হয়। ৫৫ যিবিলাক তিৰোভা গলিলিপৰা যিশু লগ ঘা ৫৬ হিছিল দ্বাৰু তেওক শুশ্রুষা কৰিছিল সিহত্যাকুৰ মাৰিয়া যাৎলে আৰু যােঙ্কৰৰে যোৰে মাক যাবিয়া ঘৰু তেদি কেহঁতৰ মাক ইবিলাকে দুৰৈৰেপৰা তেও দেফিলে। ৫৭ সয়িা বেলা হল- যুহ নামে-ঘাৰিযাতেয় এক ৮ বনৱন্ত মাই তেঁও যিশু শিষ্য তেঁবেই পীলাতৰ দ্মাণলৈ গৈ যিশুৰ শৰী মুজিলে তেতিয়া পীলাতে ৫ন সেই শৰীল দিবলৈ ঘা কৰিলে। পাচে যুকে ৬° শৰলৈ আনি ছেলেও কাপচেৰে মেচায় গ্রপেনাযি এক নবীন মৈদাম্পৰ্বতৰ ওপৰ মন গাছি তাৰ
