পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১০৬

২৭ সগুবিশতি পৰ্ব যভিনিত। 103 বন্দিয়াৰক যেলা সেই অধিকাৰৰ ঘাচাৰ আছিল। ১১ সেইকাল সিহঁতৰ এটা পথত বন্দিয়াৰ দ্বাচি ১৭ তাৰ নাম বাৰা। সেই হেতুক সিই গেই! ন পীলাতে সিহঁতক ফুলিলে তহঁতৰ হাত ময় কাহ্ যেলি দিম বাৰান্ধা নে শিশু যা বোলে ভৈ ১৮ তহঁতৰ উঃ কি। কিয়নো নিইতে যেন তেঁওক হিন্দ সা কৰিহে আকৰি দিছিল, এনেকৈ তেঁও তিলে। ১৯ পচে শোবৰ গ্ৰাসন, বহিল তেওৰ ঘৈনিয়েকে তেঁ ও তলৈ মানুহ Xয় কোৰলে বোলে তুমি সেই বাৰ্মিক একো নকৰিবা কিয়নো স্মৃতি জুনে ২০ ময় তেওৰ লগৎ ভালেমান দুঃ৫ পাইছে। কিন্তু পবান্ ৰেহিতসকলে গৱোকুঁচনিকলে বাৰম্বা সুকলি কৰিবলৈ যিক বিনাশ কৰিবলৈ যাব দি ২১ লে। বিকাৰে, যাৎলায়হিঁদুলিলে সেই ২২ দুয়োৰ কাক হলি কৰিযতই কি ঔছু। সিহঁতে ২৩ বুলিলে বৰাম্বা। এই শুনি পীলাত সিহঁতক স্টুলি লে তেনে হলে যি যিশু খ্ৰীভ বোলে সেই যিশু ২৪ কি কঠি। সিহঁতে ইলিলে সি ফুৎ মধ যওক। ঘধিকাৰে ফুলিলে সি কি জগৰ কহিছে কিন্তু সিহতে ২৫ গ্ৰাকও এচাহ পাৰিং দুলিলে সি কশ পতোক। নাচে মোৰ কপ কেঁও নলয় ঘৰু এৰও লাগি ণীল'তে অয়াকে দে»ি পানি ঘানি এটাইহে ঘাতে হা পলি ফুলিলে এই বামিক বধ কৰাৰ মে- দোস্থ ২৬ নয় তহঁতেই এক জন। পাচে এটাই ৰাতে যা লাগলে বেলে ও বৰ্বদেখি মায়া গৎ M