পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১০২

২৩ বিগতি পৰু মাতিভনিত। ৪৯ তেও তে বৰিব পাচে। সি যিশুৰ লৈ ঘছি ইলিল হে পভু নমস্কাৰ এই দুলি তেঁওৰু চুমা দিলে। ৫০ পাচে যিশু। তেও ইলিলে হে সাথি তুমি কিয় ছিল। ৫১ তেতিয়া সিহঁতে ঘাহি যিগু হাতেৰে ধৰিলে। সেই বেলা দেন যিশু লা- যিবিলা গ্ৰান্ডি সিবিলা কৰ মাজৰ এজনে স্থাও শুলিয়ায় গ্ৰাপোনাৰ বৰা বাল সোলোকায় পান পুষোহিতৰ বলি কোৱ ৫২, মাৰি তাৰ কান কাটিলে। তেতিয়া যিশুএ তালে বেলে তোমাৰ তৰোৱাল ভাবৎ (থাবা কিয়নো যি বিলকে তুত্ৰোৱল বৰে সেইবিলা তৰোবাল সু ৫৩ « যাব। তুমি সৃয়া নেজানা নে ময় ঘাপনিৰ থিতুৰ ঘাম পাৰ্থনা কৰিব পাৰে। যে ঘৰু মোৰ এAেলৈ বাৰে লেজিওনকৈ সহৰকৈ দু পয় ৫৪ দিবলৈ কিন্তু মেয়ে হলে বস্মশাস্ত্ৰ এইবিলাক স্বৰ লগ যি লে ঘাছে সেয়ে কেনেকৈ পৰ ব। সেই বেলা যিশু সেই মানুহবিলাকক ফুলিলে হতে দেখোন্ চোৰ বৰিবলৈ গ্ৰহাৰ নিচিনাকৈ তৰোৱাল স্থাৰু টাজোন হাত লৈ মোক বহিবলৈ মুহিচক ময় নিতৌ২, মন্দিৰ, শিবলৈ তই ৫৬ তৰ লগতে বহিছিলোঁ তেতিয়া মো তহঁতে নবধি লিহঁ কিন্তু আচাৰ্যবাক্য পূধ ৰূবলৈহে এইবিলাক হল। তেতিয়া এটাই ভকড়ে তেঁও এক্তি তাগিল। ৫৭ তাতপাচে যিবিলাকে যিশুৰু বৰিছিল সিহঁতে যতে ঘেবাকসকলে ঘা মসকলে যে পাতি ঘ ছিল, তালৈকে কায়াৰ নামে বান্ পুৰোহিতৰ ৫৮ ওচৰলৈ তেওক লৈ গল। কিন্তু গঁড়ৰ ই পিতৃ