পৃষ্ঠা:ধৰ্ম্মপুস্তক.djvu/১০১

98 ২৬ ঘড়বিৎশতি ৭ যাভিওভুনিভু। ৩৯ পড়ে এহেৰি দুৰৈলৈ গৈ তেও ভুললৈ সুকৈ পড়ি পু না কৰি কলে হে আমাৰ পিতৃ (যদি দৰ পাবে ভেবে এই পিযুলা যেন যোৱপৰা যায় কিন্তু মোৰ অন্তু- ৪ নহয় গ্ৰাপোনাৰু ইয়া হোক। পাচে গ্ৰাপোনাৰ শিষ্যসকলৰ ওচৰলৈ ঘাহি দিবিলাকক টোপনিয়াৰ দেখিলেহি পচে পিতৰ তুলিলে তোমোলাকে জানে। ৪ এতাহে মোৰ লগৎ প দিব নোৱৰা পৰীষাৎ নপড়ি ৪২ বলৈ পৰ দিয়া ঘূৰু পাৰ্থনা কৰা জীৱ সঞ্চয হয় ৪৩ কিন্তু শৰীৰ ঘূশক্ত। তেঁও পুনৰণি গৈ হে গ্ৰাম পিতৃ সেয়ে মোৰ পান্ বিনে এই পিয়লা মোৰ যেদি যাব নোৱাৰে তেবে ঘাপোনাৰ ঔজ্ঞা হোক এই ৪৪ পান কৰিলে। পাচে তেঁও গ্ৰাহি ম্যাকও সিবিলাক ক টোপনিয়াবৰ দেখিলেহি কিয়নো সিবিলাকক চক্ষু ৪৫ চুলফুলীয়া স্বই স্মাচি। পাচে তেঁও সিবিলাকক এড়ি প্যাকও গ তিনি বেলি সেই কথা কৈ না কৰিলে পাচে তেঁও গ্ৰাপোনাৰ শিষ্যসকলৰ কাৰলৈ আহি বুলিলে এতিয়া তোমোলাকু শোক ৰািৰা দে ৪৮ সেই দণ্ড সন্নিকৰ্ষ স্নাইছেহি ঘৰু মানুহৰু তেকো পাতকীৰ হাতপড়িছেহি ও ঘামি যও দেখা যি যোক পৰৰ হাত বৰি দিব সিও ওস্তৰলৈ চাপিলহি। ৪৭ তেঁও ইয়াকে কওঁতেই দে বাৰে জনৰ মাজৰ এজন্ য়িদাহ নামে ঘাহিল ঘৰু তেওৰ লগ প্ৰধান ৰোহিতৰ ঘৰু গাঁৱে চাইত তাৰপৰা ভৰোৱাল প্যাটাৰ্সোন হাত লৈ বড় একুম মানুহ ৪৮ ঘাহিল। তেতিয়া ঘি তেঁওকু পৰৰ হাত ধৰি দিব সি সিহঁত টি দিলে বোলে যাকে ময় যা দিয়ে সেয়ে