এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৭
দেৱজিত।
যেই বেলা ৰুদ্ৰশৰ প্ৰহাৰ কৰিলা।
চৈধ্যয় ভুবন খান গিৰিসাই লৰিলা॥৪৬৯
কম্পিলেক স্বৰ্গ মহী পৃথিবী ভুবন।
ধৰ্ম্ম ধৰ্ম্ম সুমৰন্ত যত সিদ্ধগণ॥
আকাশত চানি আসে ঘোৰ ৰুদ্ৰশৰ।
সাক্ষাতে দেখিয়া যে মেৰু গিৰিবৰ॥৪৭০
জাকে জাকে অগ্নি অস্ত্ৰ ভাগে বাজ হুই।
এহিমতে শৰে অৰ্জ্জুনক খেদি যায়॥
অৰ্জ্জুনে দেখয় শৰ আসে আকাশত।
ৰুদ্ৰশৰ হানি শৰ কাটিলা বাটত॥৪৭১
কাটা শৰ যেই বেলা মহীত পৰিলা।
সসাগৰা মহামহী মেদিনী লৰিলা॥
ৰুদ্ৰশৰ চন্ন দেখি দেৱ সুৰপতি।
অৰ্জ্জুনক হানিলন্ত দুৰ্ব্বাৰ শকতি॥৪৭২
ক্ৰোধ কৰি ইন্দ্ৰে যেবে প্ৰহাৰিলা শক্তি।
দেখি কৃষ্ণ অৰ্জ্জুনৰ বিৰহিলা মতি॥
আকাশে আসন্ত শৰ বহ্নি সম জ্বলে।
ভকৰ ভকৰ কৰি অগনি নিকলে॥৪৭৩
শক্তি খেদি আসে ধনঞ্জয়ে আছে চাই।
শক্তিক দেখিয়া শৰ হানি ধনঞ্জয়॥
অৰ্জ্জুনৰ শৰে যে শক্তিক পাইলা যায়।
শৰচয় তুলি আসে শক্তি বেগে ধাই॥৪৭৪
৯
