পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/৯৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৬
দেৱজিত।

ইষ্টদেৱ শঙ্কৰে সুমৰি ধনঞ্জয়।
মাথা দোঁৱাই বুলিলন্ত দেৱ হৰি হয়॥
দ্ৰোণৰ চৰণ দুই হৃদয়ত ধৰি।
কৃষ্ণৰ চৰণে ধীৰে প্ৰণতি যে কৰি॥৪৬৪
শাৰঙ্গ ধনুৰ গুণে যুৰি দিব্য শৰ।
শাৰঙ্গ টানিয়া বীৰে কৰিলা প্ৰহাৰ॥
দিশ পাশ আকাশ চানিলা নিৰন্তৰ।
শৰময় ভৈলা সবে গগন ভিতৰ॥ ৪৬৫
এক শৰ প্ৰহাৰন্তে কোটি শৰ হুই।
আকাশে চলন্তে শৰ লেখা জোখা নাই॥
কোখে পিঠি বুকে শৰে ইন্দ্ৰৰ ভেদিলা।
বিমূৰ্চ্ছিত হুই ইন্দ্ৰ ৰথত পৰিলা॥৪৬৬
কতোক্ষণে চেতন লভিলা পুৰন্দৰ।
ক্ৰোধত জ্বলিলা যেন ৰুদ্ৰ ৰূপে হৰ॥
দশ গোট ব্ৰহ্মবাণ পঠাইলেক হানি।
গগন মণ্ডলে ব্ৰহ্মবাণ গৈলা চানি॥৪৬৭
ধনঞ্জয় দেখে আসে ঘোৰ ব্ৰহ্মবাণ।
দশ ব্ৰহ্মবাণ বীৰে কৰিলা সন্ধান॥
অৰ্জ্জুনৰ দশ বাণে ব্ৰহ্মবাণ পাই।
আকাশতে ব্ৰহ্মবাণ কৰিলন্ত ক্ষয়॥৪৬৮
ব্ৰহ্মবাণ চন্ন দেখি ইন্দ্ৰ ক্ৰোধে বৰ।
অৰ্জ্জুনক প্ৰতি হানিলন্ত দিব্য শৰ॥