পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/৮৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৬
দেৱজিত।


খৰবেগে নদী বহে দেখিতে বিস্ময়।
হেন দেখি দেৱগণ ভৈলা মহা ভয়॥
ৰথ ধ্বজ হয় হস্তী উটি বেগে যায়।
ৰথত হাসন্ত বসি কৃষ্ণ ধনঞ্জয়॥৪০৯
ইন্দ্ৰ আদি কৰিয়া দেৱতা বিদ্যমানে।
দেৱ-সেনা মাৰি বীৰে নিল যম-থানে॥
দেৱ-সেনা বিনাশিয়া কৃষ্ণ ধনঞ্জয়।
শঙ্খক ফুঙ্কিয়া দুয়ো এক সাজ হুই॥৪১০
শঙ্খৰ যে মহা শব্দে উঠিলেক ৰোল।
দশোদশ পূৰিলেক স্বৰ্গৰ যে কোল॥
শঙ্খৰ যে মহা শব্দ উঠিলেক অতি।
কম্পিবে লাগিলা সসাগৰা বসুমতি॥৪১১
আনো দেৱতাৰ গাৱে শ্ৰুতি জ্ঞান নাই।
ঢলি পৰিলেক সবে মৃতক পৰাই॥
চক মক কৰি উঠি দেৱ নিৰন্তৰ।
কৃষ্ণ অৰ্জ্জুনক দেখি কম্পে কলেৱৰ॥৪১২
ইন্দ্ৰে যে বোলন্ত কিনো বীৰ ধনঞ্জয়।
ইহাৰ শঙ্খৰ নাদে কম্পিলোহোঁ‌ ময়॥
ইহাৰ আগত কোন জন হৈবে থিত।
ইহাৰ সমান বীৰ নাহিকে ৰবিত॥৪১৩
অৰ্জ্জুনে কৰন্ত ঘোৰ শৰৰ যে শ্ৰম।
ইহাৰ সমান কোনে কৰিবে সংগ্ৰাম॥