এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
দেৱজিত।
অজয় বিজয় মোৰ দিব্য দুই তূণ।
সি সব লৈয়োক ৰঙ্গে বীৰ যে অৰ্জ্জুন॥৩৯২
তূণ ভৰি আছে চিত্ৰ বিচিত্ৰ যে শৰ।
অন্তক নপাৱে ব্ৰহ্মা বিষ্ণু মহেশ্বৰ॥
মাধৱৰ বচনে অৰ্জ্জুন ৰঙ্গ ভৈলা।
দৃঢ়মুষ্টি কৰি ধনু শাৰঙ্গ ধৰিলা॥৩৯৩
মাধৱৰ তৃণ দুই পিঠিত তুলি লই।
দেৱতাক খেদি গৈলা ৰুদ্ৰ ৰূপ হুই॥
মাধৱৰ ধনু শৰ ধৰি বীৰবৰ।
জ্বলন্ত অৰ্জ্জুন কোটি সূৰ্য্য সমসৰ॥৩৯৪
অৰ্জ্জুনৰ ৰূপ গুণ নাযায় চাহন।
দহিবে খোজন্ত যেন চৈধ্যয় ভুবন॥
অৰ্জ্জুনে শাৰঙ্গ ধনু ধৰি আছে বৰ।
দৈৱগণে দেখে যেন ৰুদ্ৰ সমসৰ॥৩৯৫
মাধৱে বোলন্ত সখি শুনা ধনঞ্জয়।
দশোদিশ জ্বলিলা তোমাৰ ৰূপ চয়॥
ধন্য ধন্য ধনঞ্জয় সখি মোৰ প্ৰাণ।
দেৱতাক কৰা ঘৰ শৰৰ সন্ধান॥৩৯৬
দেৱতাৰ গৰ্ব চূৰ কৰা ধনঞ্জয়।
তেবেসে গুছোৱা মোৰ দুৰ্ব্বাৰ সংশয়।
এহি বুলি ৰথত থাকিলা দেৱ হৰি।
দিব্য ৰত্ন সুবৰ্ণৰ চাবুকক ধৰি॥৩৯৭
