এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৯
দেৱজিত।
অৰ্জ্জুনক ধাই যেবে আসে দিগপাল।
সবাৰে হৈবেক ধনঞ্জয় যমকাল॥৩৭০
ধিক ধিক দেৱতাৰ জীৱন ধিক্কাৰ।
যুদ্ধ হাৰি মৰিবাক আসিলি ইবাৰ॥
মাধৱৰ বাক্যৰ প্ৰহাৰ বৰ টান।
দেৱতাৰ গাৱে ভৈলা বজ্ৰৰ সন্ধান॥৩৭১
ঘৃত পাই যেন মতে উথলিলা বহ্নি।
সেই মতে দেৱগণ গৈলা দিশ চানি॥
যেন কাল মেঘ খান গগনে যুৰিলা।
সেই মতে দেৱগণ অৰ্জ্জুনক ধাইলা॥৩৭২
দশোদিশ আকাশ ঢাকিলা বন গিৰি।
দেৱতা ঢাকিলা সসাগৰা বসুন্ধৰী॥
হেন দেখি বিস্ময় ভৈলন্ত নাৰায়ণে।
অৰ্জ্জুনে নোৱাৰিবে দেৱতাক ঘোৰ ৰণে॥৩৭৩
ইতো বেলা দেৱতাক যুঁজন নাযায।
ত্ৰৈলোক্যৰ বল অৰ্জ্জুনক দেওঁ মই।
এহি বুলি মনে মনে গুণে দামোদৰ।
পচে যোগমায়া প্ৰভু কৰিলন্ত বৰ॥৩৭৪
বৈশম্পাযন বদতি শুনিয়ো জন্মিজয়।
যি কৰিবা কৃষ্ণে তাক শুনন্তে বিস্ময়॥
চৰাচৰ জগতৰ বল বীৰ্য্য আনি।
অৰ্জ্জুনৰ গাৱত দিলন্ত চক্ৰপাণি॥৩৭৫
