এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৮
দেৱজিত।
বিম্বাদ শবদে শৰ যায় আকাশতে।
বৰ বেগে পৰি শৰ চন্দ্ৰৰ হিয়াতে॥
শৰৰ সন্ধানে চন্দ্ৰ ঢলিয়া পৰিলা।
চেতন নপাই পাচে মৰা যেন ৰৈলা॥৩৬৫
চন্দ্ৰৰ বিপত্তি দেখি সহস্ৰ লোচন।
হা চন্দ্ৰ বুলি ইন্দ্ৰে কৰি কষ্ট মন॥
কতো বেলি চেতন লভিলা দেৱবৰ।
অস্মিনী কুমাৰ পাচে দিলেক লৱৰ॥৩৬৬
ঘাৱ সব গুছাইলন্ত বীৰ বৈদ্য দুই।
চন্দ্ৰ যে ৰহিলা পাচে পূৰ্ব্ব দেহা হুই॥
চন্দ্ৰৰ ভঙ্গক দেখি ত্ৰিদশ যে গণ॥
অৰ্জ্জুনক ধাৱে কৰিবাক ঘোৰ ৰণ॥৩৬৭
দশ লক্ষ কুৰি কোটি অযুত হাজাৰ।
অৰ্জ্জুনক ধাৱে সবে কৰিবে সমৰ॥
কৃষ্ণ অৰ্জ্জুনক আমি খেদি ৰণে পাই।
দুই হাঙ্কো মাৰিয়া ভাঙ্গিবো মুনি সাই॥৩৬৮
এহি বুলি দেৱগণে ঝঙ্কাৰিয়া মাথ।
ধৰিবাক খেদি যায় অৰ্জ্জুনৰ ৰথ।
দিশ পাশ আকাশ চানিলা নিৰন্তৰ।
হেন দেখি দুয়ো সখি হাঁসিলা বিস্তৰ॥৩৬৯
কৃষ্ণে যে বোলন্ত সবে দেৱতাক চাই।
কিসক আসিলি দেৱ আমাক যে ধাই॥
