এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭২
দেৱজিত।
অৰ্জ্জুনক জম্ভে পাচে গদা ধৰি ধাইলা।
অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ শৰে তাক হাততে কাটিলা॥
জম্ভৰ যে আৰ কিছু অস্ত্ৰ শস্ত্ৰ নাই।
পলাই গৈলা জম্ভ অৰ্জ্জুনক বৰ ভয়॥৩৩২
শিঙ্গ ভাঙ্গা বৃষভৰ কিছু বল নাই।
ভিৰে লৰ দিলা যেন বতাসে শোষাই॥
জম্ভ পলাইলা দেখি ধাইলা বৰ বেগে।
সাক্ষাতে দেখিয়া যেন কালান্তক মেঘে॥৩৩৩
শূল ধৰি অৰ্জ্জুনক বেগে গৈলা ধাই।
যেন মেৰু গিৰি এৰি আকাশ লঙ্ঘয়॥
মাথা লাগি মেঘগণ খণ্ড খণ্ড ভৈলা।
এহিমতে অৰ্জ্জুনক বজ্ৰ বেগে ধাইলা॥৩৩৪
মেঘৰ গৰ্জ্জনে বোলে অৰ্জ্জুনক চাই।
আজি তোৰ মুণ্ড খাইবো কৈক যাবি পুতাই॥
তোক মাৰি ইন্দ্ৰৰ খণ্ডিবো সবে ভয়।
এহি বুলি শূল প্ৰহাৰিলা বেগে যায়॥৩৩৫
বিম্বাদ শবদে শূল যায় আকাশতে।
ক্ষুৰপতি শৰে কাটিলন্ত পাণ্ডুসুতে॥
শূল কাটা গৈলা দেখি বজ্ৰবেগে বীৰ।
তাৰ কাষে অৰ্জ্জুন পিম্পৰা সমসৰ॥৩৩৬
গদা গোটা ধৰি অৰ্জ্জুনক খেদি যায়।
তাক দেখি ধনঞ্জয় ভৈলা মহা ভয়॥
