এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৮
দেৱজিত।
বায়ুত অধিক ৰথ ডাকে শীঘ্ৰ কৰি।
ফুৰিবে লাগিলা ৰথ চক্ৰাকাৰ কৰি॥
পাক দিয়া ফুৰে ৰথ মনোজয় বেগে।
ক্ষণে ৰথ আগে আসে অন্তৰে সেই চেগে॥৩১০
গম্ভবীৰ মনে গুণি তাক আছে চাই।
এনয় ৰথৰ গতি একো থানে নাই॥
তাহাৰ চিদ্ৰক লভিলন্ত মহাবীৰ।
ক্ষুৰপতি শৰে কাটিলন্ত চয় শিৰ॥৩১১
যেন মেৰু-শৃঙ্গ বায়ু নিলা উৰুৱাই।
সেই মতে নিপাতিলা বীৰ ধনঞ্জয়॥
গম্ভ যে পৰিলা দেখি মাধৱৰ ৰঙ্গ।
হেন দেখি বিজম্ভৰ ভৈলা মহা খঙ্গ॥৩১২
ঘোঙ্গৰ বাহনে উঠি গৈলা বেগে ধাই।
দশোদিশ ঢাকি যেন পৰ্বত আসয়॥
বজাঙ্গ ধনুক ধৰি টঙ্কাৰ কৰিলা।
ধনুৰ টঙ্কাৰে ধ্বনি শব্দ উৰি গৈলা॥৩১৩
মেঘৰ গৰ্জ্জনি ধ্বনি উঠিলেক ৰোল।
পূৰিলেক দশোদিশ স্বৰ্গৰ যে কোল॥
বিজম্ভে বোলয় ওৰে শুনা ধনঞ্জয়।
কিসক আসিলি তই দেৱতাৰ ঠাই॥৩১৪
তোক মাৰি খেদাওঁ যম সদনক বুলি।
এহি বুলি বজ্ৰ ঘঁসাই প্ৰহাৰিলা তুলি॥
