এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৩
দেৱজিত।
তুমি মৰিলেও সখি মৰিবোহোঁ মই।
সত্যে সত্যে কহোঁ জানা বীৰ ধনঞ্জয়॥২৮২
মোৰ উদৰত আছে চৈধ্যয় ভুবন।
মোহোৰ স্ৰজন আবে ব্ৰহ্মা ত্ৰিনয়ন॥
মোহোৰ স্ৰজনা আবে চৰাচৰ যত।
মোক মাৰিবাক কোনে পাৰে সংসাৰত॥২৮৩
আকে জানি ভয় কিছু নকৰিবা সখি।
দেৱ-সেনা মাৰা আবে মোৰ কথা ৰাখি॥
প্ৰথমতে সূৰ্য্যে আসি তোমাক দিলা ৰণ।
তাৰ সপ্ত ঘোৰা মাৰি কৰিয়ো নিৰ্য্যান॥২৮৪
অমৃতক খাই ভৈলা অজৰ অমৰ।
মোহোৰ মায়াত মৰিবেক নিৰন্তৰ॥
এতেকেসে সখি তুমি হেলা পৰিহৰি।
সূৰ্য্যক মাৰিয়ো শৰ হাজাৰ সত্তৰি॥২৮৫
হেন শুনি অৰ্জ্জুনৰ হৰিষ অপাৰ।
ৰূদ্ৰৰূপ ধৰিয়া সূৰ্য্যক দিলা ধাৰ॥
মাধৱেও ৰথ খান বাহিলেক বৰ।
সূৰ্য্যৰ সম্মুখে ৰাখিলন্ত দামোদৰ॥২৮৬
গাঞ্জীৱ ধনুক ধনঞ্জয়ে কৰে ধৰি।
মাৰিলেক শৰ দশ হাজাৰ সত্তৰি॥
ধনু শৰ ৰথধ্বজ সূৰ্য্যৰ হৃদয়।
একেবাৰে ভেদিলন্ত পাণ্ডুৰ তনয়॥২৮৭
