এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬২
দেৱজিত।
পাচে ডেৱ দিয়া সূৰ্য্য ৰথত চৰিলা।
সুদিব্য সাৰথি ৰথ পবনে ডাকিলা॥
সপ্ত ঘোটকত দিলা চাবুকৰ বাৰি।
দিব্য ৰথখান চলে গগনে সঞ্চাৰি॥২৭৭
যথা আছে কৃষ্ণ ধনঞ্জয় দামোদৰ।
তথাক বহাৱে দিব্য ৰথ অতি বৰ॥
সূৰ্য্য যে আসয় দেখি মাধৱ বদতি।
দেৱতাৰ যুদ্ধে ভয় নকৰিবা সখি॥২৭৮
বাসৱে কহিছে সখি তোমাৰ আগত।
নৰ নাৰায়ণ দুয়ো একে স্বৰূপত॥
তোমাৰ আগত মই কহোঁ আজি সাৰ।
নৰ নাৰায়ণ দুয়ো ভৈলা অৱতাৰ॥২৭৯
পৃথিবীৰ মহাভাৰ সংহৰিবে দুই।
একে ব্ৰহ্ম কৃষ্ণ ধনঞ্জয় আছে হুই॥
সত্যে সত্যে সখি মই কহিলিহোঁ সাৰ।
পূৰ্ণব্ৰহ্ম আসি কৃষ্ণাৰ্জ্জুন অৱতাৰ॥২৮০
আকে জানি সখি তুমি নকৰিবা ডৰ।
সুৰাসুৰ জিনিবাক পাৰোঁ একেশ্বৰ॥
এতেকেসে সখি ভয় নকৰিবা মনে।
তোমাক যুঁজিবে খেদি আসে দেৱগণে॥২৮১
তোমাৰ যে মনে জানা একে মন প্ৰাণ।
সিকাৰণে বোলোঁ মই ইসব বচন॥
