এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৭
দেৱজিত।
অধম আচাৰ তোৰ সম আছে কৈত।
অৰ্জ্জুন আসিলা তোৰ লগে হৈবে হত॥২৪৯
আৰু কৃষ্ণ তই কৰিলি অকাৰ্য্য।
স্ত্ৰীৰ মেখলা লই পাইলি বৰ লাজ॥
নৰক-পুত্ৰক মাৰি পাপ কৰি বৰ।
পুত্ৰ বহাৰীক তই কৰি আছা ঘৰ॥২৫০
কৃষ্ণৰ সমান পাপমতি আৰ নাই।
কৃষ্ণক চুইলে ত্ৰৈলোক্যত নাই ঠাই॥
কৃষ্ণৰ সঙ্গত অৰ্জ্জুনৰ পাপ বৰ।
অৰ্জ্জুন সহিতে মই নকৰোঁ সমৰ॥২৫১
কৃষ্ণ অৰ্জ্জুনক মই নকৰিবো ৰণ।
শীঘ্ৰে গুছি যাস ঐৰ তোৰা দুইজন॥
বুলিলোঁ বচন মই দৃঢ় কৰি শুন।
ফিৰিয়া যায়োক দুয়ো আপোন ভুবন॥২৫২
হেন শুনি দুয়ো সখি ক্ৰোধে গুৰুতৰ।
ইন্দ্ৰক চাহিয়া বোলে দেৱ দামোদৰ॥
অৰ্জ্জুনে বোলয় জানো দেৱতাৰ খ্যাতি।
বেশ্যা অপ্সৰা সমে দেৱতাৰ বসতি॥২৫৩
আমাৰ আগত দেৱতাৰ বৰ টাই।
দৈত্যৰ ভয়ত দেৱ বিভঙ্গে পলায়॥
দৈত্যক মাৰিয়া সাধিলোহোঁ দেৱ-কাজ।
মোক ইন্দ্ৰে নিন্দা কৰে আত লাগে লাজ॥২৫৪
