পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/২৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮
দেৱজিত।

উৰাওঁ উৰাওঁ কৰে ৰথ শীঘ্ৰগতি কৰি।
হেনয় ৰথক সাজিলন্ত দেৱ হৰি॥১২৩
সূৰ্য্য সম জ্বলে দিব্য ৰথ মাধৱৰ।
সম্মুখে দেখিয়া যেন কৈলাস শিখৰ॥
ত্ৰৈলোক্য বিজয় দিব্য ৰথ মাধৱৰ।
অৰ্জ্জুনৰ আগত ৰাখিল দামোদৰ॥১২৪
ৰথ দেখি উল্লাসিলা অৰ্জ্জুনৰ মন।
কৱচ পিন্ধিলা বীৰ আনন্দিত মন॥
পিন্ধি পাচে তুলিলা অক্ষয় দুই তূণ।
আপোনাৰ লৈলন্ত গাণ্ডিৱ ধনু খান॥১২৫
বাম হাতে গাণ্ডিৱ ধনুক ধৰি সাৰ।
যাক দেখি দৈত্য দানৱৰ চমৎকাৰ॥
অসি পত্ৰ খড়গ চৰ্ম্ম ধৰি পাণ্ডুসুতে।
ডেৱ দিয়া ৰথত চৰিলা অতি দ্ৰুতে॥১২৬
শাৰঙ্গ ধনুক অক্ষয় তূণক হৰি।
পিঠিত লৈলন্ত তূণ হাতে ধনু ধৰি॥
ডেৱ দিয়া মাধৱ চৰিলা সেই ৰথে।
বাঘ জৰি ঘোৰাৰ ধৰিলা জগন্নাথে॥১২৭
ৰথৰ উপৰে কৃষ্ণ ধনঞ্জয় বসি।
প্ৰকাশ কৰন্ত কোটি চন্দ্ৰসম শশী॥
বাঘ জৰি ধৰি দিলা চাবুকৰ বাৰি।
এৰাইলেক দশ লক্ষ যোজন সত্তৰি॥১২৮